چگونه زیستن را از اسوه ادب و وفا بیاموزیم/ باب‌الحوائج در كلام معصومین
گروه اجتماعی ـ زندگانى حضرت ابوالفضل(ع)، اسوه ادب و وفا و ولایتمداری، دایرة المعارفى است که چگونه زیستن و آگاهانه رفتن را به ما مى‌آموزد و فرصت دستیابى به مقام آدمیت را هموار مى‌سازد.
به گزارش ایكنا از فارس، در طول تاریخ بشری، قهرمانان بسیاری با خلق حماسه و ایثار خوش درخشیده‌اند و نام خود را در صفحات تاریخ به ثبت رسانده‌اند. اما زمانی كه خلق حماسه همراه با وفاداری به عهد و دین و اعتقادات و مولای خویش با شور و عشق و شعور همراه باشد، مسلماً چنان می‌شود كه این حماسه‌سازی تا ابد بر تارك تاریخ بشری می‌درخشد.
و این‌گونه بود كه نام حضرت عباس‌بن علی(ع) ملقب به ابوفاضل، سقای كربلا و مشهور به قمر بنی‌هاشم همچون خورشید تابناكی در آسمان شجاعت و شهامت، عشق و شعور وفاداری به عهد و مكتب پیوسته می‌درخشد. هم‌او كه در شجاعت و وفاداری شهره عام و خاص شد و بهترین الگوی ولایتمداری در طی طریق حق و بندگی.
راه حق انسان‌های مقاوم و وفادار را می‌طلبد
آری! نه شجاعتِ دور از وفاداری ارزشمند است، نه از وفای بدون شجاعت كاری ساخته است. راه حق، انسان‌های مقاوم و نستوه و عهدشناس و وفادار می‌طلبد. میدان‌های نبرد، سلحشوری و شجاعتِ آمیخته به وفاداری به راه حق و آرمان والا و رهبر معصوم لازم است و این‌ها همه در بالاترین حد در وجود فرزند علی(ع) جمع بود.
زندگانى حضرت ابوالفضل(ع) دایرة المعارفى است که چگونه زیستن و آگاهانه رفتن را به ما مى‌آموزد و فرصت دستیابى به مقام آدمیت را هموار مى‌سازد.
عباس(ع) از طرف مادر از قبیله شجاعان و رزم‌آوران بود، از طرف پدر هم روح مولای متقیان را در كالبد خویش داشت. هم شجاعت ذاتی داشت، هم شهامتِ موروثی كه معلول شرایط زندگی و محیط تربیت بود و بخشی هم زاییده ایمان و عقیده به هدف بود كه او را شجاع میساخت.
چه كسی مانند عباس(ع) حماسه عشق و وفا را رقم زد
به راستی! چه كسی مانند عباس می‌توانست چنین حماسه‌ای از عشق و ایثار و وفاداری و شجاعت و شهامت را در تاریخ رقم بزند تا آنجا كه در روایت‌های اسلامی به نقل از پیامبر مكرم اسلام(ص) به ابوفاضل لقب باب‌الحوائج را می‌دهند.
بزرگی و عظمت مقام عباس‌بن علی(ع) به گونه‌ای است که امامان معصوم در موارد متعدد بر فداکاری‌ها، جانبازی‌ها و عظمت شخصیت آن بزرگوار تأکید فرموده‌اند. به عنوان مثال امام صادق(ع)، حضرت ابوالفضل‌العباس(ع) را به عنوان کسی معرفی می‌کند که از ایمان استوار و بینش نافذ برخوردار بوده و در راه امام بزرگوارش به جهاد برخاسته است. ایشان می‌فرماید: «عمویم؛ عباس، بصیرتی نافذ و ایمانی محکم داشت. او به همراه برادرش حسین(ع) جهاد کرد و به افتخار شهادت رسید».
همچنین امام سجاد(ع) که خود در کربلا حضور داشت و شاهد فداکاری‌های عمویش بود، می‌فرماید: «خداوند، عمویم عباس را رحمت کند که با ایثار و جانبازی، در راه برادرش جانبازی کرد تا آن که دست‌هایش قطع شد و خداوند به جای آن، دو بال به او داد که با آن‌ها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز کند؛ همان‌گونه که برای جعفربن ابوطالب قرار داده شد. عباس را در پیشگاه خداوند منزلتی است که در روز قیامت، همه شهدا به آن غبطه می‌خورند».
سخنان سیدالشهدا(ع) درباره برادر باوفایش
در بین تمام سخنان درباره باب‌الحوائج، سخنان برادر بزرگوار آن حضرت، حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) به گونه‌ای كه آتش بر دل‌ها می‌زند به طوری كه در روایت‌ها آمده است آن حضرت در عصر عاشورا خطاب به برادر باوفایش می‌فرماید: جانم به قربانت! سوار بر اسب شو و نزد دشمن برو و از آن‌ها بپرس برای چه به اینجا آمده‌اند كه این لفظ گویای عمق و علاقه امام حسین(ع) نسبت به برادرش است.
همچنین هنگامی که حضرت سیدالشهدا(ع) بر بالین خونین برادر و در کنار نهر علقمه حاضر شدند و لحظه شهادت برادر خویش را مشاهده كردند، خطاب به ایشان فرمودند: برادرم! خداوند پاداش نیک تو را دهد، تو در راه خدا به طور کامل جهاد کردی.
و امروز 9 محرم‌الحرام، مصادف با تاسوعای حسینی و سالروز شهادت اسوه ادب و ایثار و دلاوری و وفا و حق‌گذاری است كه بعد از یك هزار و 400 سال همچنان تاریخ از كرامت‌های او روشن است.
فرات تشنه لب‌های عباس(ع) ماند
آن سردار فداكار تشنه لبی كه با وجودی پا در فرات گذاشت، آب ننوشید و فرات را تشنه لب‌های خویش كرد و برگشت و دست عطش فرات دیگر هرگز به دامن با وفای عباس نرسید.
دستان عباس(ع)، علم آزادگان جهان شد
دستان ابوفاضل قلم شد اما همین دست‌ها برای تمام آزادگان جهان در طول تاریخ علم شد و و آموزگار بی‌بدیل فتوت و مردانگی و وفا شد و همچنان علم‌های با گذشت 1400 سال از فداكاری و حماسه او در دستان آزادمردان جهان برافراشته می‌شود.
انتهای پیام
