پاسخی مهرورزانه به شوقی بی‌صدا
گروه اجتماعی ــ معاون بهزیستی مازندران طی گفت‌وگوی تلفنی با ایکنا و آگاهی از وضعیت خانواده رحیمه عباسی و علاقه‌مندی این هنرمند ناشنوا به تحصیل گفت: اگر وی بخواهد به دانشگاه برود، بهزیستی هزینه تحصیلش را پرداخت خواهد کرد.
کافی است برحسب فرمان «کلکمْ راعٍ، وَ کلکمْ مَسْؤُولٌ عَنْ رَعِیتِهِ» کمی به اطرافیانمان بنگریم؛ بی‌تردید با کمی تأمل مسئولیت‌هایی را که متوجه ماست احساس خواهیم کرد و اگر کمی از خودخواهی فاصله بگیریم، مسیر دیگرخواهی و نوع‌دوستی در همین نزدیکی خودش را نشان می‌دهد و خواهیم دید خیلی دور نیستند آن آدم‌هایی که تو می‌توانی سبب خیرشان شوی. خیلی دور نیستند کسانی که به دَمَت یا دِرهَمَت یا قدَمت یا قَلَمت محتاج‌اند پس بیاییم آدمها را با نگاه «بنی‌آدم اعضای یک پیکرند» ببینیم نه شکلی دیگر.
به گزارش ایکنا از مازندران، رحیمه عباسی نمونه‌ای از افرادی است که در سایه تلاش گل استعدادش غنچه کرده و نیاز به توجه دارد تا شکوفا شود. کم نیستند چنین افراد هنرمندی که ممکن است در اثر کم‌توجهی ما، استعدادشان به منصه ظهور نرسد و بدتر آنکه هیچ گاه نفهمیم فرصت بروز چه استعدادهایی را از چه کسانی سلب کرده‌ایم و اکنون وجود این کاستی‌ها و مشکلات دست و پاگیر در جامعه شاید محصول کم‌توجهی به مسئولیتمان باشد.
رحیمه عباسی، دانش‌آموز دیپلم رشته هنر، که از ناحیه گوش و بیان معلول است همراه خانواده در روستای فک، از توابع شهرستان بابل، سکونت دارد. وی دوره ابتدایی را در روستای فک و دوره متوسطه اول را در بابل و دوره متوسطه دوم را در مدرسه ناشنوایی صدیقه طاهره آمل گذرانده است.
پدر این ناشنوا یک کارگر روستایی و مادرش خانه‌دار است و سه برادر و دو خواهر دارد که برادرانش فارغ‌التحصیل دانشگاه‌های دولتی در مقطع کارشناسی ارشد و به شغل آزاد مشغول‌اند.
پیداست که وضعیت اقتصادی این خانواده چندان مناسب نیست و امسال قرار است رحیمه به دانشگاه برود. مادرش از اینکه توان مالی ندارد تا فرزندش را به دانشگاه بفرستد نگران است و مدام می‌گفت: «دیگر خسته شدم و نمی‌توانم رحیمه را به دانشگاه بفرستم.»
از این هنرمند ناشنوا خواستم که برخی از آثار هنری‌اش را در دوره دیپلم به ما نشان بدهد. او به سادگی لب‌خوانی می‌کند و فوراً طرح‌های تهذیب و نقش بر روی شیشه و طرح‌هایی بر روی سفال و نیز کاغذ را در گوشه خانه‌اش به نمایش گذاشت. طرح‌ها بسیار زیبا بودند و با ظرافت بسیاری طراحی شده بود. رحیمه با کمترین امکانات و راهنمایی توانسته است آثار زیبایی را خلق کند.
عباسی که با ایما و اشاره با دیگران ارتباط برقرار می‌کند پیامک دادن را به خوبی بلد است. او اغلب با پیامک منظورش را به دیگران می‌فهماند اما موبایل شخصی ندارد و موبایل برای او در حکم زبان و وسیله‌ای ضروری است تا بتواند خواسته‌های خود را به دیگران بفهماند و دیگران هم راحت‌تر بتوانند از خواسته‌های وی مطلع شوند.
مادر این هنرمند ناشنوا می‌گوید: رحیمه عضو گروه سرود ناشنوایان نیز است و حضورش چنان تأثیرگذار است که بدون او گروه قادر به اجرای سرود نیست. رحیمه از خردسالی تحت پوشش بهزیستی بوده ولی حقوق مستمری ندارد. بهزیستی حقوق ماهیانه نمی‌دهد و فقط کمک موردی داشته است.
به گزارش ایکنا برای مطلع کردن مسئولان بهزیستی با عبدالرضا قلندری، معاون بهزیستی مازندران، تماس گرفتیم و او پس از معرفی این هنرمند ناشنوا و شنیدن شرح وضعیت خانواده و علاقه‌مندی این ناشنوا به فعالیت‌های هنری، گفت: بهزیستی تلاش خواهد کرد برای حل مشکلات معیشتی و ادامه تحصیل رحیمه تا حد امکان کمک کند. اگر رحیمه بخواهد به دانشگاه دولتی یا آزاد برود، بهزیستی هزینه تحصیلش را پرداخت خواهد کرد.
خانواده رحیمه که گل لبخند بر لبانشان نقش بسته بود از حمایت بهزیستی استان بسیار تشکر کردند و برای همه مسئولان دلسوز نظام دعای خیر کردند. امیدواریم با نمایش آثار هنری این هنرمند ناشنوا در نمایشگاه‌ها، انگیزه وی را به ادامه خلق آثار زیبا، هنری و فاخر تقویت کنیم.
یادآور می‌شود که رحیمه عباسی متولد 1376 است. او در خانه‌داری و پرورش جوجه به خانواده کمک و نقش خود را در اقتصاد خانواده ایفا می‌کند.
انتهای پیام
انشالله که این قول عملی بشه و از سرِ گرم افتادن و یه قولی دادن نباشه..وگرنه بنده خدا دیگه همین تریبون رو هم برای اعلام وضعیتش نخواهد داشت. 
