ضرورت برگزاری گفتمان‌های عفاف و حجاب برای پسران/ سلایق جوانان را رصد کنیم
گروه اجتماعی ــ در مباحث حجاب و عفاف از این موهبت الهی به عنوان مصونیت یاد کرده‌ایم یا پوشش را نوعی محدودیت تلقی کردیم؟ برای افزایش و گرایش دختران به حجاب چقدر وقت و انرژی صرف کردیم؟ در تبیین حجاب چقدر الگوها را معرفی کردیم؟
سعیده لشکری، مسئول امور بانوان تبلیغات اسلامی شهرستان سنندج در یادداشتی به بررسی اهمیت حجاب و عفاف پرداخته است که در ادامه متن این یادداشت آمده است:
یکی از مباحث مهم و شاخص در حوزه آسیب‌های اجتماعی مسئله بدحجابی است که می‌توان گفت در جامعه امروزی به یک بحران تبدیل شده است و تقریبا هر کسی که در حوزه فرهنگ و یا تعلیم و تربیت فعالیت می‌کند در باب نقد و نظر درباره این واجب شرعی ورود پیدا کرده است.
درست است که در این باره هر کسی از دریچه نگاه خود و با زاویه دید متفاوتی این بحث را به چالش کشیده است اما پر واضح است که با توجه به زیرساخت جامعه اسلامی و رصد ارزش‌ها و ضد ارزش‌ها، هنجارها و سنت‌ها ملموس و مشخص است که مقید به حجاب بودن در کشور ما و طبق قانون اساسی ما ضروری و امری اجتناب‌ناپذیر است.
پای هر درس و بحثی که نشستیم از حجاب به عنوان ارزش یاد شد، حریم‌ها را شناختیم، درباره محرم و نامحرم، حدودها و محدودیت‌ها بایدها و نبایدهای پوشش و روابط‌ها همه چیز را فرا گرفتیم و به ذهن‌ها سپردیم، کمتر مادری هست که از همان اوان کودکی درباره حجاب نکات طلایی و اثرگذار را به دخترش یاد ندهد و در گوشش زمزمه نکرده است که دختر باید مأخوذ به حیا باشد.
در مدارس هم پوشش جزو شاخص اصلی است با تمام این سیاست‌گزاری‌ها در این مملکت اسلامی با بحران بزرگ بدحجابی مواجه شده‌ایم هر چند تمام این کشور به نوعی گرفتار این معضل هستند اما در این یادداشت با نگاه بومی و با توجه به شرایط و موقعیت و استراتژی فرهنگی کردستان بحث حجاب و عفاف را در این استان بررسی می‌کنیم.
تحقیقات نشان می‌دهد که طلاق مهمترین آسیب اجتماعی استان است جالب اینجاست که ریشه‌یابی علل طلاق در این استان ما را به دو مسئله می‌رساند اول سیطره بیش از حد فضای مجازی در زندگی عامه مردم و دوم بدحجابی بانوان که به تبع آن بستر را برای سست شدن کانون خانوادها، شکل گرفتن روابط نامشروع و خیانت فراهم کرده است.
براستی آیا خانواده‌ها آگاه هستند که با عدم نظارتشان بر پوشش دختران باعث ایجاد چه چالش‌های مهمی در جامعه می‌شوند؟ واقعا در شرایط کنونی در کنار تشریح و تفسیر آداب اجتماعی از ارزش پوشش درست و مطلوب برای دختران مباحثی مطرح می‌شود؟
در مباحث حجاب و عفاف از این موهبت الهی به عنوان مصونیت یاد کرده‌ایم یا پوشش را نوعی محدودیت تلقی کردیم؟ برای افزایش و گرایش دختران به حجاب چقدر وقت و انرژی صرف کردیم؟ در تبیین حجاب چقدر الگوها را معرفی کردیم؟
توجه به این مسئله هم بسیار مهم است که ذائقه دختران را در هر شرایطی ببینیم و براساس سلایق و ظرافت نگاه و روحشان مسائل تربیتی و فرهنگی را تبیین کنیم، قطعأ تعیین و یا تغییر سبک و سیاق پوشش دخترانمان با اجبار و اصرار ممکن نیست که دختر امروز نگاه متفاوت‌تری از نگاه دهه 60 و 70 دارد، از طرفی آنقدر الگوهای غلط در جامعه موجود است که جایی برای تفکر و تغییر مسیر وجود ندارد چون ما در قبل جبهه مهاجم معاندکار زیر ساختی مهمی انجام نداده‌ایم در هر جایی و در بررسی هر آسیب و معضلی باید تحلیل محیطی انجام گرفته شود تا بتوان کاری را از پیش برد به نقاط قوت و ضعف و فرصت‌ها و تهدیدها و راه‌های تبدیل تهدید به فرصت را اشراف داشت.
قطعأ ساز و کار برنامه‌ریزی اشاعه فرهنگ عفاف و حجاب در کردستان با اشاعه این طرح در خراسان متفاوت است ذائقه مردم را دید از ظرفیت عشق این مردم به قرآن کریم استفاده کرد از پتانسیل بزرگ مسجدمحوری در تعدد مساجد در کردستان به نفع اشاعه فرهنگ دینی بهره‌برداری کرد.
لباس بومی و محلی کُردی این سرمایه بزرگ را نادیده نگرفت که جزو برترین نوع پوشش برای بانوان است، پای ماهواره را با فرهنگ‌سازی از خانه‌های کردستان برید، با ایجاد نشاط اجتماعی نهادینه‌سازی فرهنگ کتاب خوانی، برگزاری سیر مطالعاتی در دانشگاه‌ها گفتمان‌سازی حجاب، برروی دو مسئله مهم واثرگذار کار کنیم اول مسئله پوشش بانوان و دوم غیرت مردان، مگر نه اینکه حیا و غیرت دو اصل مهم و مکمل هم هستند؟ هرجا اعتقادات مردان ما به کمرنگ شدن به تبع ارزش‌ها و هنجارهای جامعه رو به ضعف نهاد یکی از مسائلی که در مقوله عفاف و حجاب مطرح است این است که چرا هر جا بحث حجاب وعفاف و پوشش مطرح می‌شود انگشت اشاره به سمت بانوان گرفته می شود؟ و یا اینکه چرا در تبیین حجاب فقط بحث پوشش عنوان می‌شود؟ آیا حجاب نباید در نگاه و رفتار و کلام ما هم باشد؟ کسی منکر این است که اگر حجاب چشم نداشته باشیم دچار مسائل و بحران‌های زیادی خواهیم بود؟
در بحث حجاب آموزشمان به پسران چگونه بوده است ؟ چند درصد گفتمان‌های تخصصی عفاف و حجاب برای پسران برگزار شده است؟ چقدر در آگاه‌سازی مردان در بحث حیا و غیرت برنامه‌ریزی کردیم؟ اصلا این نگاه غلط که هر بحثی از حجاب به بانوان مرتبط است و فقط و فقط زنان پاسدار حفظ عفت در جامعه هستند خود باعث ایجاد تنش روانی و جبهه‌گیری در برخی از بانوان شده است؟ بانوان محجبه الگو را معرفی کنیم آنان که در سنگرهای علم و دانش و تکنولوژی نوین جامعه حرفی برای گفتن دارند و در عین حال نمونه کامل حجاب هستند؟
اگر به بُعد اخلاق مداری در پسران‌مان توجه می‌کنیم حریم‌ها و حدود را برایش تفسیر کنیم، برای مصونیت از بحران بدحجابی مثل تمام مسائل مهم تربیتی نقش خانواده و جامعه همسو و برابر است نمی‌شود فقط از خانواده و یا جامعه مطالبه کرد.
اگر خانواده تمام توانش را در تربیت به کار گیرد و بهترین دختران را تربیت کند اما جامعه بستر نفوذ هجمه‌های فرهنگی را کاهش ندهد همچنان در بحرانها دست و پا می‌زنیم، به جز فرهنگ‌سازی و ایجاد زمینه برای اشاعه عفاف و حجاب با درس و بحث ضروری است در کارگروه‌های تخصصی‌مان اصناف را پای کار بیاوریم، خیاطان و آرایشگران باید توجیه شوند که هر چند ذائقه جوانان ما امروز باعث ایجاد درآمد برایشان می‌شود اما از لحاظ اجتماعی گرایش به این پوشش‌ها و تمایل به این سبک زندگی برای همه آن‌هایی که در جامعه زندگی می‌کنند مشکل‌ساز و بحران آفرین است از سویی برای جلب دختران به حجاب با توجه به روحیه حساس و دخترانه‌شان باید به فکر تهیه و تولید البسه محجب و اسلامی ولی با تنوع در طرح و رنگ بود.
اگر بخواهیم پوشش موقر و مطلوب در جامعه نهادینه شود و به خود خودمان برگردیم باید با توجه به ذائقه بانوان در تولید پوشاک و اقلام حجاب و عفاف تجدید نظر کرد، استفاده از لباس فاخر کُردی البته (نه لباس کُردی تحریف شده) در مراسم را احیا کرد، ارزش زن بودن و دختر بودن را با توجه به شأن و شخصیت‌شان تبیین کنیم نگذاریم تفسیر و تعبیر زنانگی در پوشش و آرایش محصور شود.
تمام زیبایی‌ها و مصونیت‌های ماحصل رعایت حجاب را برای فرزندانمان مطرح کنیم و سعی کنیم با منطق و استدلال و استناد به ادله دختران را به سمت حجاب سوق دهیم که در مسیر تبیین برنامه‌های فرهنگی اصرار بی پایه و اساس راه به جایی نمی‌برد.
یادمان نرود دشمن برای نیل به اهدافش از هزینه کردن ابایی ندارد پس برای رسیدن به دنیایی مصون از آسیب باید برنامه‌ریزی کرد از کلی نگری پرهیز کنیم توجه به جزئیات بسیار مهم است روان شناسی دخترانمان باید زمینه برنامه‌ریزی فرهنگی‌مان باشد.
یادمان نرود گاهی عدم توجه به خرده فرهنگها مسبب ظهور و بروز مشکلات کلان در جامعه شده است از کودکی محرم و نامحرم را به کودکان یاد دهیم، غفلت از بحث تربیت جنسی فرزندانمان زمینه‌ساز مسائل مهمی می‌شود در تبین مسئله حجاب تکیه بر بحث پوشش چندان مطلوب نیست سعی شود عفت در کلام و رفتار و گفتار را از کودکی به دلبندانمان آموزش دهیم مهمترین مسئله در تبین حجاب بحث مادران و عالم بودن و آگاه بودن مادران است سعی کنیم مادران‌مان را در مقوله تربیت توانمند کنیم تا بتوانند دختران طیب و طاهری را تحویل جامعه دهند.
در راه رسیدن به شرایط مطلوب و متعادل توجه به تفاوت‌های رفتاری و جنسی دختران داشته باشیم، علایق و سلایقشان را رصد کنیم در شناخت الگوها کمکشان باشیم و سعی کنیم به ارزش‌هایشان واقفشان کنیم حجاب بهترین ارمغان برای زنان است چرا با آگاهی دادن نادرست در این باره جوری پیش رفتیم که به جای یک موهبت به عنوان محدویت و مسئله‌ای دست و پا گیر به آن نگاه نکنیم.
مدیران فرهنگی اشاعه فرهنگ دینی رسالت خطیر شماست با همه توان در کاهش آسیب‌ها ظاهر شوید در این جنگ نرم باید همت و همیت مضاعفی داشت باید بطن و متن جامعه را شناخت تا بتوان بستر شناخت سره را از ناسره به جوانان فراهم کرد. فراموش نکنیم انقلاب ما ماحصل خون هزاران شهید است نباید با بید هجمه‌ها و آشوب‌هایی که در فرهنگ و تدین مان ایجاد می‌کنند تن ارزش‌هایمان بلرزد جوانان ما بهترین سرمایه ما هستند.
تمام هم وغم‌مان باید اعتلای فرهنگ و آداب اسلامی باشد طبق تحقیقات ریشه بسیاری از بحرانها در افسردگی و عدم امیداری جوانان است، نگاهی دقیق به بیانیه و بحث امید به جوانان گره‌گشای بسیاری از موانع و آسیب‌هاست جوان خودباور با اشراف از هویت و اصالت خود کمتر در دام مدها و الگوهای پوچ غربی اسیر می‌شود.
ان‌شاألله همه مردم و مسئولان با نگاه تحلیل‌گر به دین مبین اسلام و آرمان‌های انقلاب و مهندسی فرهنگی فضای جامعه و البته نگاه بومی به هر نقطه از این مرز و بوم جامعه را به سمت سلامت هدایت کنیم.
انتهای پیام
