محمدعلی طالبی، دکترای جامعهشناسی فرهنگی در گفتوگو با ایکنا از خراسانجنوبی اظهار کرد: امروزه بسیاری از مردم هنگامی که از کوچه و خیابان عبور میکنند، شاهد انواع خشونت میان جوانان و نوجوانان هستند، از خشونتهای کلامی گرفته تا خشونتهای رفتاری.
وی افزود: بهطور مثال هنگام عبور از خیابان میبینیم دو جوان برای ابراز محبت به یکدیگر از الفاظ رکیک استفاده میکنند و به قول خود هر چه قدر صمیمیت آنها بیشتر باشد این الفاظ رکیکتر خواهد بود.
عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور ادامه داد: متأسفانه این رفتار جزء خلق و خوی برخی از جوانان جوامع امروزی شده است و به کاربرد آن عادت کردهاند و این عادت باعث شده در برخی مواقع که نباید این الفاظ به کار برده شود، به کار میرود که با واکنش طرف مقابل باعث درگیری و نزاع شده و این خشونت کلامی زمینهساز ارتکاب جرم میشود.
طالبی تصریح کرد: میتوانیم عوامل متعددی برای خشونت جوانان در جامعه در نظر بگیریم که یکی از این عوامل نبود فضای تخلیه هیجانی در جامعه است و زمانی که این فضا وجود نداشته باشد، افراد بهدنبال مکانی برای بروز این خشم فرو خورده خود میگردند.
وی بیان کرد: بین خشم و خشونت تفاوتهایی وجود دارد، خشم یک احساس مثبت است و در بسیاری مواقع کاربرد دارد که به افراد قدرت حفظ و صیانت از نفس، خانواده و میهن را میدهد، اما خشونت نتیجه آموزههای ما از برونریزیهای خشم در جامعه است که منجر به اعمال خشونت نسبت به افراد میشود.
این دکترای جامعهشناسی فرهنگی افزود: هر قدر میزان تابآوری در یک جامعه پایین باشد، میزان نزاع و درگیری در آن جامعه بیشتر میشود، بنابراین باید تابآوری آموزش داده شود.
طالبی گفت: خشونت گاهی اوقات به شکل فحاشی در فضای مجازی نمود پیدا میکند و گاهی اوقات در عالم واقع بهصورت فیزیکی است یا به همان شکل کلامی.
وی با بیان اینکه خشونت به شکلهای دیگری نیز از جمله انجام ندادن وظایف محوله توسط فرد نمود پیدا میکند، اظهار کرد: خانواده میتواند عامل مقاوم این خشونت باشد و یا خود میتواند این خشونت را سینه به سینه منتقل کند؛ چه بسا فرزندانی که در خانوادهای زندگی میکردند که پدر با مادر درگیری فیزیکی داشتند و فرزندان نیز در خانواده بعدی خود نتوانستند از مهارت گفتوگو بهره ببرند و آنها نیز با ضرب و شتم صحبت کردهاند.
این دکترای جامعهشناسی فرهنگی بیان کرد: شبکههای اجتماعی میتواند یک عامل بازدارنده باشد، اما در حال حاضر وسیلهای برای ابراز خشونت افراد است. فضای مجازی باعث شده تا افراد در گمنامی، خشونت خود را بروز و ترویج دهند بدون آن که تحت تعقیب قرار بگیرند.
وی با ارائه راهکارها، بیان کرد: بسیاری از اوقات دلیل برخی از خشونتها این است که افرادی که خشونتورزی میکنند، مهارت گفتوگو با دیگران را ندارند که برای کاهش میزان خشونت، لازم است مهارت گفتوگو را به افراد آموزش دهیم.
این دکترای جامعهشناسی فرهنگی ادامه داد: در 10 سال اخیر ظرفیت گفتوگو در خانواده ایرانی به 20 دقیقه در روز رسیده که این یک فاجعه است.
طالبی با بیان اینکه گفتوگوی افراد خانواده تنها در فضای مجازی شکل میگیرد، افزود: وجود فضای تخلیه هیجانی نیز باعث کاهش میزان خشونت میشود و همدلی در این فضاها که میتواند در قالب فضای آموزشی باشد نیز میزان خشونت را کاهش میدهد.
ارتقای سواد رسانهای کاهش خشونت را در پی دارد
وی ادامه داد: رسانهها نیز میتوانند با تولید فیلمها و سریالهایی که حداقل خشونتها در آن وجود دارد و یا اثرات و تبعات خشونت ورزی در آن به نمایش گذاشته میشود، به کمک افراد بیایند.
این دکترای جامعهشناسی فرهنگی با بیان اینکه سواد رسانهای میتواند باعث شود که افراد حتی در فضای مجازی اقدام به خشونتورزی نکنند، تصریح کرد: شبکههای اجتماعی میتوانند به افراد آموزش دهند که افراد با خشونت مقابله کنند و اطلاعاتی در این زمینه به افراد بدهند که خشونت چه تبعاتی از لحاظ حقوقی و قانونی میتواند داشته باشد، این آگاهسازی میتواند حالت بازدارنده داشته باشد.
طالبی با بیان اینکه افراد زیادی هستند که مهارت کنترل خشم دارند، اما توانایی پیادهسازی آن را ندارند؛ چراکه تمرین نکردهاند، افزود: محل تمرین برای کنترل خشم نیز خانواده است و رسانه نیز از طریق فیلم و سریالها میتواند به این امر کمک کند که در خانواده این تمرین کنترل خشم انجام پذیرد.
وی با بیان اینکه خشونت بخشی از ذات مدرنیته است و هرچه جامعه مدرنتر میشود، این خشونت نیز مدرنتر میشود، بیان کرد: ما باید خشونتورزی را در سنین کودکی و نوجوانی از افراد بگیریم و به آنها مهارتهای جایگزین بدهیم تا آنها در بزرگسالی به افراد آرامی تبدیل شوند.
این دکترای جامعهشناسی فرهنگی یادآور شد: چرخه خشونت باید در یک جایی قطع شود و این چرخه فقط با کار کردن بر روی خانواده و آموزش به کودکان و نوجوانان قطع میشود.
انتهای پیام