عزاداری؛ محور سازماندهی شیعه
گروه معارف ــ امام خمینی(ره) درباره فضیلت گریه بر سیدالشهداء(ع) می‌فرمایند: اینکه در روایات برای مجالس عزا و نوحه‌خوانی این همه ثواب ذکر شده، علاوه بر جنبه عبادی و روحانی‌اش، یک مسئله مهم سیاسی در کار بوده و آن، سازماندهی اقلیت شیعه در مقابل قدرت‌های بزرگ آن زمان بوده است.
صحیفه امام(ره) حاوی سخنرانی‌ها، نوشته‌ها و شرح دیدارهای امام با مسئولان و اقشار مختلف مردم بوده که دارای محورهای سیاسی، فکری، اجتماعی و فرهنگی است. همزمان با فرا‌رسیدن ماه محرم، برخی از سخنان امام(ره) درباره محرم و عاشورا به‌صورت روزانه منتشر می‌شود.
اينكه در روايات ما برای يك قطره اشك برای مظلوم كربلا آنقدر ارزش قائلند، حتي براي تباكي - به صورت گريه درآمدن - ارزش قائلند، نه از باب اين است كه سيد مظلومان احتياج به اين كار دارد و نه آن است كه فقط براي ثواب بردن شما و مستمعين شما باشد. گرچه همه ثواب‌ها هست، لكن چرا اين ثواب برای اين مجالس عزا آنقدر عظيم قرار داده شده است و چرا خداوند تبارك و تعالي برای اشك و حتی يك قطره اشك و حتی تباكی، آنقدر ثواب داده است؟ كم كم مسئله از ديد سياسي‌اش معلوم مي‌شود و ان شاءالله بعدها بيشتر معلوم مي‌شود.
اينكه براي عزاداري، براي مجالس عزا، براي نوحه‌خواني، براي اينها، اين همه ثواب داده شده است، علاوه بر آن امور عباديش و روحانيش، يك مسئله مهم سياسي در كار بوده است. آن روزي كه اين روايات صادر شده است، روزي بوده است كه اين فرقه ناجيه مبتلا بودند به حكومت اموي و بيشتر عباسي و يك جمعيت بسيار كمي، يك اقليت كمي در مقابل قدرت‌هاي بزرگ در آن وقت، براي سازمان دادن به فعاليت سياسي اين اقليت، يك راهي درست كردند كه اين راه، خودش سازمانده است و آن، نقل از منابع وحي [است] به اينكه براي اين مجالس اينقدر عظمت است و براي اين اشك‌ها آنقدر در دور و بر اين اشك‌ها و عزاداري‌ها، شيعيان با اقليت آن وقت اجتماع مي‌كردند و شايد بسياري از آنها هم نمي‌دانستند مطلب چه هست، ولي مطلب، سازماندهي به يك گروه اقليت در مقابل آن اكثريت‌ها [بود]. و در طول تاريخ، اين مجالس عزا كه يك سازماندهي سرتاسري[در] كشورها است، كشورهاي اسلامي است و در ايران كه مهد تشيع و اسلام و شيعه است، در مقابل حكومت‌هايي كه پيش مي‌آمدند و بناي بر اين داشتند كه اساس اسلام را از بين ببرند، اساس روحانيت را از بين ببرند، آن چيزي كه در مقابل آنها، آنها را مي‌ترساند، اين مجالس عزا و اين دستجات بود.
اينها كه هيچ، قدرت‌هاي بزرگ از اين چادرها مي‌ترسند. قدرت‌هاي بزرگ از اين سازماني كه بدون اينكه دست واحدي در كار باشد كه آنها را مجتمع كند، خود به خود ملت را به هم جوشانده‌اند در سراسر يك كشور، كشور پهناور، در ايام عاشورا و در دو ماه محرم و صفر و در ماه مبارك، [مي‌ترسند]. اين مجالس است كه مردم را دور هم جمع كرده است. و اگر يك مطلبي بخواهد براي اسلام خدمتي بكند و شخصي بخواهد كه مطلبي را بگويد، سرتاسر كشور به واسطه همين گويندگان و خطبا و ائمه جمعه و جماعت يكدفعه منتشر مي‌شود و اجتماع مردم در تحت اين بيرق الهي، اين بيرق حسيني، اسباب اين مي‌شود كه سازمان داده شده باشد.
اگر قدرت‌هاي بزرگ در منطقه‌هاي خودشان بخواهند كه يك اجتماعي ايجاد كنند، با فعاليت‌هاي زيادي كه شايد چند روز يا چند دهه مي‌كنند، در يك شهري، يك عده - فرض كنيد – صد هزار نفري، پنجاه هزار نفري با خرج‌هاي زياد و زحمت‌هاي زياد مجتمع مي‌شوند و به قول آن كسي كه مي‌خواهد صحبت كند، گوش مي‌دهند. لكن شما مي‌بينيد كه براي خاطر همين مجالسي كه مردم را به هم پيوند داده است، اين مجالس عزايي كه مردم را به هم جوش داده است، به مجرد اينكه يك مطلبي پيش مي‌آيد، در يك شهر نه، در سرتاسر كشور، تمام قشرهاي مردم و عزاداران حضرت سيدالشهدا مجتمع مي‌شوند و احتياج به اينكه زياد زحمت كشيده بشود و تبليغات بشود ندارد؛ با يك كلمه، وقتي مردم ببينند كه اين كلمه از حلقوم سيدالشهدا - سلام الله عليه - بيرون مي‌آيد همه با هم مجتمع مي‌شوند.
اينكه بعضي از ائمه - شايد امام باقر بوده، مي‌فرمايد كه براي من يك نفر نوحه‌سرا در مني بگذاريد كه آنجا براي من گريه بكند و عزا بگيرد، نه اين است كه حضرت باقر – سلام الله عليه - احتياج به اين داشته است و نه اينكه براي او شخصا فايده‌اي داشته است، لكن جنبه سياسي او را ببينيد. در مني آن وقتي كه از همه اقطار عالم آدم مي‌آيد آنجا، يك كسي بنشيند يا اشخاصي نوحه‌سرايي كنند براي امام باقر و جنايت كساني كه با او مخالفت كردند و او را -مثلا – به شهادت رساندند، ذكر كند و اين مسئله موجي باشد در همه دنيا. اين مجالس عزا را دست كم گرفتند».
صحیفه امام جلد 16 صفحات 343 تا 345
انتهای پیام
