زینب کبری(س)؛ دانایی که تعلیم ندید

به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ؛ به مناسبت ایام سوگواری شهادت سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) و یاران باوفایش، حدیثی از امام کربلا دیده حضرت سجاد(ع) مرور می‌شود.
امام سجاد(ع) به نقل از کتاب سفینة‌البحار مرحوم قمی(ره) به حضرت زینب(س) فرمود: «أَنْتِ بِحَمْدِ اللَّهِ عَالِمَةٌ غَيْرُ مُعَلَّمَةٍ فَهِمَةٌ غَيْرُ مُفَهَّمَة» یعنی تو بحمدالله دانایی هستی که نزد کسی تعلیم ندیدی و فهمیده‌ای هستی که نزد کسی نیاموختی.
این جمله امام سجاد(ع) به‌عنوان یک معصوم، گواه بسیار خوبی در اثبات عظمت و مقام حضرت زینب(س) است.
این بانوی باکرامت و مفسر قرآن، نایب امام حسین(ع) هم بود و بنا به مصلحت و لزوم حفظ جان امام سجاد(ع) مسئولیت سرپرستی کاروان اسیران کربلا را به‌عهده داشت.
جمله بسیار باعظمت امام سجاد(ع) اشاره به علم لدنی حضرت زینب(س) دارد که این علم مخصوص انبیای الهی و متصل به وحی است. چنانچه در آیه 65 سوره مبارکه کهف در وصف جناب خضر از انبیای الهی می‌خوانیم: « فَوَجَدَا عَبْدًا مِنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْمًا» یعنی بنده‌ای از بندگان ما را یافتند که رحمت و موهبت عظیمی از سوی خود به او داده و علم فراوانی از نزد خود به او آموخته بودیم.
حضرت زینب کبری(س) به‌عنوان «اُمّ المَصائِب» که در دامان هفت معصوم پرورش یافته، با این علم و آگاهی که مورد تصدیق امام سجاد(ع) بود در عرفان نیز الگویی کامل بود تا جایی که همه مصیبت‌های سنگین وارده را جز زیبایی نمی‌دید «ما رَأیتُ اِلّا جَمیلاً».
به قلم محمد لطفی‌زاده، محصل علوم حوزوی
انتهای پیام