فداکاری در راه ولایت؛ درسی از سیره معصومه(س)

به گزارش ایکنا از چهارمحال‌وبختیاری‌، در سالروز میلاد با سعادت حضرت فاطمه معصومه(س)، نادعلی نصر، قاری پیشکسوت و فعال قرآنی استان مطلبی در این خصوص آماده کرده و در اختیار خبرگزاری قرآنی ایکنا قرار داده است که با هم می‌خوانیم.

فاطمه معصومه(س) فرزند امام هفتم در سال ۱۷۳ هجری در مدینه منوره چشم به گیتی گشود. این بانوی بزرگوار که با حضرت امام رضا(ع) از یک مادر هستند، در همان کودکی شاهد شهادت پدر بزرگوارشان شدند که در بند هارون الرشید در بغداد بودند و پس از آن، تحت سرپرستی برادر والاگهر خود علی ابن موسی الرضا(ع) قرار گرفتند.

حضرت رضا(ع) با اصرار و تهدید مامون عباسی در سال ۲۰۰ هجری، به مرو تبعید و هیچکس از خویشان و بستگان را همراه خود نبردند. یک سال پس از این تبعید، حضرت معصومه(س) به‌قصد دیدار برادر و نیز انجام رسالت زینب‌گونه خود به‌همراه گروهی از برادران و برادرزادگان، راهی خراسان و در این مسیر در هر کوی و برزن با استقبال مشتاقانه مردم مواجه شدند.

این کاروان که به ساوه رسید، مأموران حکومتی و گروهی از مخالفان اهل‌بیت(ع) راه را بر آنان بستند و وارد جنگ شدند و تقریباً تمامی اهل کاروان را به شهادت رساندند و بنا بر نقلی، خود حضرت معصومه(س) را نیز مسموم کردند. به‌دنبال این ماجرای سوگمند یا بر اثر مسمومیت و یا بر اثر شدت غم و اندوه، حضرت بیمار و امکان ادامه مسیر از ایشان سلب شد لذا از اطرافیان سؤال کردند: از این جا (ساوه) تا قم چقدر راه هست؟ پاسخ گرفتند و فرمودند که مرا به قم راهنمایی کنید، زیرا از پدرم شنیدم که قم پایگاه شیعیان ما است، خبر به بزرگان قم رسیده بود. موسی ابن خزرج، بزرگ شیعیان قم، به استقبال آمدند. ناقه آن حضرت را به دست گرفتند و به همراهی خیل عظیم مردم فاطمه معصومه(س) را با تکریم و احترام وارد قم کردند. ایشان در تاریخ ۲۳ ربیع‌الاول سال ۲۰۱ و در محلی که امروزه میدان میر نام دارد، در منزل موسی ابن خزرج میهمان و در بیت‌النور مشغول عبادت و راز و نیاز شدند.

این بانوی مظلومه پیش از آن که دیدگانشان به دیدار برادر روشن شود، در ۱۲ ربیع‌الثانی سال ۲۰۱ رحلت فرمودند و در محل کنونی (باغ بلبلان) مدفون شدند. در اینجا سایبانی از بوریا بر فراز قبر نهادند تا اینکه در ۲۵۶ هجری قمری، بانو زینب فرزند امام جواد(ع) گنبدی تدارک دیده و نصب کردند. بدینسان تربت پاک این بانوی سر به اطاعت ولایت و امامت قبله‌گاه عاشقان و ارادتمندان به ساحت قدسی اهل‌بیت(ع) شد. درس بزرگ از حضرت فاطمه معصومه(س)، عشق به خانواده و برادر و اقدام برای پیروی و مبارزه با حاکم جائر و فداکاری در راه امامت و ولایت است.

پیش از آن امام صادق(ع) چقدر زیبا فرمودند که: خداوند متعال حَرَمی دارد، و آن مکه است، پیامبرش(ص) حَرَمی دارد و آن مدینه است، علی ابن ابیطالب(ع) حَرَمی دارد و آن کوفه است. اما قم کوفه کوچک است و دربی از درب‌های بهشت به آن باز می‌شود، زنی از فرزندان من در قم از دنیا می‌رود که نامش فاطمه دختر موسی(ع) است و به شفاعتش شیعیانی وارد بهشت می‌شوند.