چگونه خشونت خانوادگی را با دعوای منصفانه کاهش دهیم + فیلم

به گزارش ایکنا، آرامش مهم‌ترین موضوعی است که باید در خانواده ایجاد شود و آشنایی خانواده‌ها با منبع و دلایل خشونت و ناآرامی و البته راه‌های پیشگیری از برهم خوردن آرامش در جمع خانوادگی از مهم‌ترین اقداماتی است که باید تک تک اعضا بیاموزند.

متأسفانه اکنون اعضای خانواده‌‌ها به دلایل مختلف در معرض خشونت‌های متعدد قرار می‌گیرند و این موضوع به کیان خانواده آسیب می‌رساند. خبرگزاری ایکنا با هدف آشنایی اعضای خانواده با دلایل و ریشه‌های خشونت خانگی و راه‌های مقابله با آن مجموعه آموزشی «خانواده در مسیر آرامش» را تولید کرده است. امید اینکه مشاهده این مجموعه کوتاه اما مفید و ضروری برای اعضای خانواده بتواند به رفع مسائل خانواده‌‌های ایرانی کمک کند.

در بخش هفتم این مجموعه آموزشی، ایوب اسلامیان، مددکار اجتماعی به تشریح این مسئله پرداخت که چگونه نزاع‌های خانوادگی را کاهش دهیم و گفت: ممکن است در اطرافمان شاهد خانواده‌هایی باشیم که به شکل دائم جر و بحث دارند، دعوا می‌کنند، همدیگر را تحقیر و یا به هم توهین می‌کنند و ممکن است این مسئله شروع کننده و یا زمینه‌ای برای اعمال خشونت باشد.

این جر و بحث‌ها ممکن است باعث دعوا میان زوجین شود و حتی به دعوا با فرزندان کشیده شود و یا منجر به طلاق عاطفی، دلزدگی از ازدواج و گرایش به سمت روابط موازی با خانواده شود.

اولین چیزی که به خانواده‌ها در چنین شرایطی آموزش می‌دهیم این است که به عنوان زن و شوهر چگونه با هم گفت‌وگو کنند و همیشه می‌گوییم که علاوه بر صمیمیت و احترام به همدیگر در دعوا منصف باشید.

نشانه‌های دعوای ناسالم و غیرمنصفانه

آیا می‌توان در دعوا منصف بود؟ بله؛ اول باید نشانه‌های دعوای ناسالم و غیرمنصفانه را بشناسیم. یکی از نشانه‌های دعوای غیر منصفانه این است که پرونده چند موضوع را با هم باز کنیم. یعنی موضوع صحبت و دعوا یک موضوع است و ما پای موضوعات دیگر را وسط می‌کشیم. اتمام حجت کردن، تهدید کردن، مجبور کردن طرف مقابل به انتخاب‌های سخت مثل اینکه یا باید با من زندگی کنی یا باید خانه پدرت برگردی، یا باید با مادرت ارتباط داشته باشی یا با من، یعنی انتخاب‌هایی که عملاً شدنی نیست و نشانه دعوای غیرمنصفانه است.  

زمان بد برای دعوا انتخاب کردن؛ مثلاً وقتی خانم یا آقا وسط مهمانی می‌خواهند یک موضوع بحث را باز و همانجا حل و فصل کنند نیز نشان می‌دهد که آن دو نفر بلد نیستند منصفانه بحث و اختلافاتشان را رفع و رجوع کنند. پس زمان و مکان نامناسب می‌تواند از نشانه‌های دعوای غیرمنصفانه باشد. همچنین سریعاً به بدترین شکل ممکن بحث رسیدن مثلاً بعد از دو دقیقه بر سر یک موضوع صحبت کردن به مرحله‌ای می‌رسند که فکر می‌کنیم دو ساعت است که بر سر آن بحث می‌کنند نیز یک نشانه دیگر است. به همین دلیل می‌گوییم که در دعواها انصاف را رعایت کنید؛ مکان و زمان مناسب را انتخاب کنید و سعی کنید همدیگر را تحمل کنید.

موارد دیگری هم هست که باید از آنها خودداری شود، از جمله ذهن‌خوانی کردن؛ یعنی در ذهنتان نگویید حتماً منظورش از این حرف این مطلب بود. فقط هر آنچه می‌گوید را بشنوید و برای حرف‌های طرف مقابل نیز توضیح بخواهید و بپرسید منظورت از این حرف چه بود؟ ذهن‌خوانی بد و عامل خیلی از اختلافات است.

گوش ندادن، وسط حرف طرف مقابل پریدن و ربط دادن موضوع به موضوع‌های دیگر حالت‌هایی است که در خانواده‌ها اتفاق می‌افتد که باید اصلاح شود.

همدلی نکردن هم مسئله مهمی است یعنی وقتی طرف چیزی می‌گوید از دریچه نگاه خودمان به آن موضوع می‌پردازیم و باعث رنجش طرف مقابل می‌شویم. پس شنونده خوبی باشیم و گوش کنیم. خیلی وقت‌ها طرف مقابل ما حرف می‌زند تا فقط ما گوش کنیم پس ما فقط در موقعیت شنونده بودن، بمانیم؛ نه نصیحت، نه نتیجه‌گیری، نه جمع‌بندی کردن برای او و نه حتی راهنمایی؛ فقط بشنویم.

خیلی وقتی‌ها گفته می‌شود انتقادها را باید ساندویچی مطرح کرد. یعنی اگر می‌خواهیم انتقاد کنیم اول یک مسئله مثبت را مطرح کنیم، در وسط انتقادمان را با یک رویکرد مثبت بدون اینکه به چیزهای دیگر ربط دهیم مطرح کنیم. مثلاً بگوییم وقتی در جمع با من شوخی می‌کنی ناراحت می‌شوم (به حس خودتان اشاره کنید نه رفتار طرف مقابل) و بگویید لطفاً دیگر در جمع با من شوخی نکن و بعد یک رفتار مثبت دیگر همسرتان را مطرح کنید مثلاً بگویید چون می‌دانستم آدم با درکی هستی این موضوع را مطرح کردم.

خیلی وقت‌ها همین گفت‌وگوهای سالم نزاع‌های خانوادگی را کاهش می‌دهد. همچنین نباید اجازه دهیم نزاع‌ها به جاهایی برسد که بخواهیم تفکر برنده بازنده را در خانواده اعمال کنیم. خیلی وقت‌ها افراد فکر می‌کنند حتماً یک نفر در دعوا باید برنده شود و حتماً حق با یک نفر است و ترجیح هم این است که آن یک نفر خودشان باشند و این یعنی انصاف را رعایت نمی‌کنند.