نیمکت‌هایی که سوختند

اکنون 35 سال از حادثه بمباران مدارس «زینبیه و ثارالله» شهرستان میانه از سوی رژیم بعثی عراق می‌گذرد اما این همه تکاپو میراث‌دار استقامت آنانی است که در آن سال‌های حماسه و آتش ایستادند. سال 1365 شش سال از جنگ تحمیلی گذشته بود و بعد از عملیات موفقیت آمیز کربلای 5 رادیو اسرائیل و رادیو عراق خبر از حمله قریب‌الوقوع هواپیماهای میراژ، سوخو و میگ به شهرهای ایران می‌دادند و تبلیغات گسترده رسانه‌ها برای ارعاب مردم، تخلیه شهرها و تضعیف روحیه مقاومت در پشت جبهه آغاز شده بود و در این میان یکی از شهرهایی که مورد تهدید واقع شد شهر میانه بود.

بعدازظهر شنبه یازدهم بهمن‌ماه هواپیماهای دشمن بعثی دو نقطه از شهر میانه را بمباران کردند که محله‌های بمباران شده عبارت بودند از اطراف حمام بلور و روبروی ترمینال که همگی مناطق مسکونی بودند. این بمباران به شهادت و مجروح شدن چندین بی‌گناه انجامید و 31 نفر از مردم عادی شهر که بین آنها مادر و کودکی دو ساله که در آغوش هم جان داده بودند به چشم می‌خورد. ساعاتی بعد هنوز از وحشت و ترس و دلهره مردم کاسته نشده بود که شایعه حمله مجدد هواپیماهای جنگنده بعثی عراقی طوفانی از وحشت را دامن زد.

12 بهمن‌ماه سال 65 حوالی ساعت 10 و نیم صبح، در دبیرستان دخترانه‌ زینبیه واقع در شهر میانه، در آن اوقاتی که دانش آموزان خود را برای جشن شروع دهه فجر انقلاب اسلامی آماده می‌کردند. جنگنده‌های عراقی به سمت مدرسه می‌آیند و با بی‌رحمی تمام مدرسه را بمباران کرده و به خاک و خون می‌کشند. در این حادثه‌ تلخ 30 نفر از دانش‌آموزان شهید و حدود 130نفر از آن‌ها زخمی می‌شوند. شهر میانه هیچ شاخصه خاص استراتژیکی نداشت. نه نزدیک جبهه بود و نه تأسیسات خاصی داشت. اما خیلی پشتیبان جنگ بود. عراق در جنگ با ایران احساس ناتوانی می‌کرد. به همین دلیل به بمباران شهرها روی آورده بود. میانه از طرف عراق، برای بمباران انتخاب شده بود و از روی آگاهی بمباران شد نه اینکه اتفاقی آن را بزنند. همزمان با بمباران این دو مدرسه، ساختمان سپاه پاسداران هم که در نزدیکی دبیرستان زینبیه بود به وسیله راکت تخریب شد و ۶ سپاهی که در پشت بام مشغول نصب تیر بار برای حراست از جان دانش‌آموزان بی گناه زینبیه بودند به شهادت رسیدند.

خلبانان عراقی وقتی از بالای سر دانش‌آموزان عبور می‌کردند، آن‌ها را می‌دیدند که هر کدام آشفته و سراسیمه در جستجوی جان‌پناهی است با این حال با قساوت و سنگدلی بمب‌ها را بر سر آن‌ها ریختند و زمین را به خونشان رنگین کردند.

این خبر به نقل از رادیو عراق و اسرائیل دهان به دهان می چرخید و تأثیر روانی حمله هوایی روز قبل و شهادت جمعی از همشهریان بی‌گناه و مظلوم و حالا خود شایعه یعنی بمباران دبیرستان دخترانه، مردم را به مقاومت بیشتر و گرفتن انتقام ترغیب می‌کند. دومین بمباران روز یکشنبه اولین روز دهه فجر روز دوازدهم بهمن ماه دقیقاً ساعت 10:30 صبح اتفاق افتاد و این در حالی بود که آن روز تمام مدارس دخترانه و پسرانه خود را برای برگزاری جشن‌های دهه فجر انقلاب اسلامی آماده می‌کردند و علاوه بر آن از طرف بنیاد شهید انقلاب اسلامی نیز اعلام شده بود که پیکرهای مطهر شهدای بمباران روز قبل در این روز تشییع می‌شود.

همزمان با بمباران دبیرستان زینبیه، دبستان ثارالله (فاطمه الزهرا) که هم مدرسه دخترانه و پسرانه بود مورد اصابت بمب‌های عراقی قرار می‌گیرد و ساختمان سپاه پاسداران که در نزدیکی دبیرستان زینبیه واقع بود به وسیله راکت تخریب شد. این خود صفحه‌ای دیگر از تاریخ خون رنگ دفاع مقدس را نقش زد.

در اين حمله ناجوانمردانه تعداد ۳۸ نفر غريبانه به سوی آسمان پر كشيدند و به درجه رفيع شهادت نائل آمدند. 

اسامی این شهدا عبارتند از  اعظم اسلام‌زاده، اعظم یوسفی، افسانه ذوالقدری، انسیه بهکار، ایران قربانی، آذر عیسایی، جمیله قره‌داغی، راضیه محمدی، رباب رضا قلیزاده، رقیه ایمانی، رقیه بی باک، رقیه عبدالهی، رقیه محمودی، زهرا سقطچی، زهرا صالحی، ژیلا مشایخی، سوسن صالحی، سهیلا بکتاش، شهربانو پورحسن، شهلا ثانی، شیدا سیدین، طاهره انصاری، طیبه حیدری، عذرا خلفی، عزیزه فتحی، فاطمه داودی، فاطمه یونسی اقدم، فرح خدابنده، فرحناز قره داغی، فروغ خدابنده، فروغ عباسی، فریبا تذاکری، فریده باقری گاوینه رودی، مریم حنیفه، ملکه حضرتی، منیر قره داغی، ناهید آقاجانی و نسرین شیخ‌السلامی.

روحشان شاد، یادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد.