درس‌هایی از تقارن بهار قرآن و بهار طبیعت
رئیس گروه قرآن و عترت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کردستان گفت: قرآن کریم و هستی وکاینات دو آیه از آیات الهی هستند که با تفکر وتعقل در این دو آیه و نشانه، قلب‌ها دگرگون می شود
به گزارش ایکنا از کردستان، کامل گلباغی، رئیس گروه قرآن و عترت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کردستان در یادداشتی تحت عنوان «درس‌هایی از تقارن بهار قرآن و بهار طبیعت» به بیان زیبایی‌های تقارن رمضان و بهار پرداخته است که تقدیم مخاطبان ایکنا می‌شود؛
قرآن کریم و هستی وکاینات دو آیه از آیات الهی هستند که با تفکر وتعقل در این دو آیه و نشانه، قلب‌ها دگرگون می شود. بهار قرآن (رمضان) و بهار طبیعت انسان را به تغییر در رنگ و صبغه و رفتار و سلوک فرا می خوانند. به طور کلی بهار طبیعت دوکار را انجام می‌دهد یکی خوابیده‌ها را بیدار می‌کند دوم مردگان را زنده می‌نماید.
در فصل بهار سلام و رحمت خدا بر هستی لمس می‌شود، آسمان با بارش وزمین با رویاندن گل جواب سلام باغبانش را می دهد. ما انسان ها در جواب ندای خالق که فریاد زد: ای صاحبان ایمان روزه بر شما واجب شد و... چه جوابی دادیم ؟
تا نگردی آشنا زین پرده رازی نشنوی گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش
براساس طبیعت بشری، برخی از عادات بد در درون انسان جمع می‌گردد که باید همواره پر و خالی کرد. اگرمدام تمیز نگردد، دیگر اعضای بدن نیز دچار آسیب می کند.رمضان نیز بهار دلهاست چنانچه سرور عزیزمان فرموده‌اند: ( هرچیزی بهاری دارد وبهار قرآن رمضان است). آری در بهار طبیعت نزول باران در و دشت و صحرا را سبز و شاداب می‌کند و اما نزول قرآن قلوب اهل ایمان را حیاتی دوباره می‌بخشد.چه زیبا مولوی نکته‌دان گفت:
گفت پیامبر به اصحاب کبار تن مپوشانید از باد بهار
زانک با جان شما آن می‌کند کان بهاران با درختان می‌کند
فلسفه روزه رمضان برای دست یابی به (فرشته خو شدن ) است. یعنی به تعبیر قرآن، انسان در بهار قرآن به (صبغه ا...) یعنی رنگ خدایی بگیرد.در رمضان درهای رحمت خدا باز است ، اما باید خم شوی تا سرت به سقف خودشیفتگی برخورد نکند. روزه جهاد با نفس و جنگیدن با خود است واین کار عاقلان وخردورزان است. زیرا اهل عقل و دانش با خود ستیزه می‌کنند اما گمراهان نابخرد با دیگران. بهار طبیعت نیز تحجر را بر نمی‌تابد و باید همرنگ کائنات شوی وگرنه گذشت زمان بر ما خسارتی بس عظیم است. باید با هستی همگام شد و... باید روزه‌دار با رفتار وکردار خود، نورافشانی نماید تا ظلمتکده ها معلوم گردند وعباد صالح از این نعمت بهره مند گردند.
عرفا گفته‌اند که برای پخش نور تنها دو راه وجود دارد:
اول اینکه باید شمع باشی دوم اینکه یا آینه ای باشی که نور را منعکس نماید. شمع تا زمانی نور افشانی می کند که ایستاده است وگرنه به محض افتادن خاموش می‌گردد و برای انعکاس نور هم نباید غبار وگردی بر صفحه دلت وجود داشته باشد و....
این سخن دراز است و ما بی‌خبر از راه و رسم اهل نور و معرفت بناچار اعلام می‌کنیم که ناامید نشویم که در اخلاق و انسانیت سقوط کرده‌ایم ، چراکه هر سقوطی پایان کار نیست، همان طور سقوط باران زیباترین آغاز حیات است و فصل نزول قرآن نیز، آغاز حیات مجدد دلهاست.
عارفی فرزانه از تبار کاوه آهنگر هشدار می‌دهد که در فصل بهار طبیعت و بهار قرآن مواظب 3چیز باشیم:
1)دل‌ها 2) گل‌ها 3)پرنده‌ها
مواظب باشیم دل کسی را نشکنی. گویند بایزید بسطامی درایام رمضان بر عده‌ای مریض احوال گذشت که در حین صرف غذا بودند.وی را تعارف کردند که با آنان دمی بنشیند زیرا دیگران از ما پرهیز می‌کنند. بایزید علی رغم اینکه روزه بود به خاطر دل آنان دعوت را پذیرفت به صرف خوراکی‌هایشان پرداخت .در حین افطار بر آسمان دست بر افراشت و گفت خدایا من امروز روزه شکستم ولی خود می‌دانید دل نشکستم . ندایی شنید که روزه‌ات مقبول افتاده ، زیرا دل بیچارگان را نشکستی.
در فصل بهار هوشیار باشیم که رنگ و بوی گل را بگیری . اگرچه گل‌ها گاهی زیر پا له می‌شوند اما بوی خوششان به مشام می‌رسد . به گل‌های متفاوت توجه کن. مثلا بنفشه را دوست مدار.زیرا همیشه گردن کج و ذلیل است و این خلاف عقیده ومرام جوانان است که چون فولاد راست قامتند وجز برای خدا خم نمی شوند. همچنین آفتاب پرست(گوله به روژه) را به دوستی انتخاب مکن چرا که سایه اش چرب و لکه دار است و هر لحظه به کسی روی می‌نهد.
گل‌های زرد رنگ نیز برخلاف خد وگونه جوانان است .زیرا گونه آنان سرخ می‌نمایدآن هم به دو دلیل یاسیلی دشمن یا از شادی رسیدن به آرزوها و سعادت .گل خشخاش هم دوست مدار چراکه آتشی در دل داردکه هرکس را می‌سوزاند و مردم را می‌میراند در حالی که این خلاف روش دل پاکان است. چونکه سحرخیزان رمضان، خواب بردگان را بیدار می‌کنند. و برای رشد جامعه با آب وآتش دست و پنجه نرم می‌کنند و...اما هرگلی که پیام آزادی، و رشد وتوسعه دارد در آغوش‌گیر و با تمام وجود بویش را استشمام کن.و...
اما پرندگان برروی شاخه‌ها نشسته را مواطبت کنیم ، مواظب باشیم کبک‌ها را دوست نداشته باشیم زیرا راه رفتنش زیباست، صدایش خوش اما نوکش خوناوی است و هربار با خواندنش اعضای هم جنس خویش را در دیگ دشمن می نهد و برایش داد و فریاد می‌کند. در مقابل عقاب را دوست بدارید. زیرا بس عالی رتبه و مکان است، به روی قله فکر می‌کند با عرق و زحمت رزق و روزیش را به چنگ می‌آورد و...
آری بهار قرآن و بهار طبیعت را با تمام وجود ، در آغوش بگیریم تا حیاتی دوباره به چنگ آوریم. هردو بهارتان نیک فرجام باد.
انتهای پیام
