Kapag Pinarusahan ang mga Hindi Mananampalataya sa Pamamagitan ng Pagkawala ng Kakayahang Pagkilala
Ang Banal na Qur’an ay nagsasaad na ang mga hindi tapat ay mawawalan ng kanilang kakayahan sa pagkilala; katulad ng sa talata 7 ng Surah Al-Baqarah na nagbabasa, “Tinatak ng Panginoon ang kanilang mga puso at pandinig at ang kanilang paningin ay natatakpan; isang malaking parusa ang naghihintay sa kanila.”
Tinukoy din ito sa iba pang mga talata katulad ng talata 35 ng Surah Ghafir na alin nagbabasa, "Gayon tinatakan ng Diyos ang mga puso ng bawat mapagmataas na mang-aapi" o talata 23 ng Surah Al-Jathiya na nagsasaad na "Nakita mo na ba ang pumili ang kanyang mga hangarin bilang kanyang panginoon? Ang Diyos ay sadyang nagdulot sa kanya na maligaw, tinatakpan ang kanyang mga tainga at puso at tinakpan ang kanyang pangitain”.
Ang pagtataksil, pagmamataas, pang-aapi, pagsusunod sa mga mapaghimagsik na pagnanasa, at katigasan ng ulo laban sa katotohanan ay pinangalanan bilang ilan sa mga dahilan sa likod ng pagkawala ng kakayahan ng isang tao sa pagkilala; ito ay talagang isang reaksyon sa mga gawa ng isang tao.
Ito ay isang katotohanan na kapag ang isang indibidwal ay patuloy na gumawa ng isang maling gawain, siya ay masasanay sa ganoon. Nagiging habit na ang maling gawa na iyon bago maging ugali at maging bahagi ng kanyang pag-ugali. Minsan ang taong iyon ay hindi na nakakabalik sa tamang landas ngunit ang pananagutan sa lahat ng mga gawain ay bumalik sa kanilang sarili. Iyon ay katulad ng isang tao na sadyang ginawang bingi at bulag ang sarili.
Sa kabilang panig, nangangako rin ang Diyos na gagabay sa mga mananampalataya. "Mga mananampalataya, kung kayo ay may takot sa Diyos, bibigyan Niya kayo ng patnubay, papawiin ang inyong masasamang mga gawa at patatawarin kayo." (Surah Al Anfal, Talata 29)
