شاکر بودن؛ رمز جذب برکت

ژیلا مرادپور، دکترای الهیات و  استاد دانشگاه‌ استان کردستان در یادداشتی به «شاکر بودن رمز جذب برکت» پرداخته که در ادامه تقدیم مخاطبان می‌شود:

قبل نماز صبح عبارت (لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ) ذهنم را به خود مشغول کرد خود این آیه و آیه بعدش را نگاهی مجدد انداختم.

«وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ؛ (و به یاد آورید) هنگامی را که پروردگارتان اعلام کرد که اگر شکرگزاری کنید، یقیناً (نعمت خود را) به شما افززون می‌دهم و اگر کفران کنید، بی‌گمان عذاب من سخت است».(ابراهیم آیه 7)

«وَقَالَ مُوسَىٰ إِن تَكْفُرُوا أَنتُمْ وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ؛ و موسی به (آنها) گفت: «اگر شما و همه مردم روی زمین کافر شوید، پس (به خداوند هیچ زیانی نمی‌رسد) بی‌گمان خداوند بی‌نیاز ستوده است». (ابراهیم آیه ٨)

متوجه نکته لطیفی در این آیات خصوصاً همان عبارت شدم در عبارت (لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ) هم ساختار جمله به صورت شرط است و هم ادات تأکید بر سر فعل شرط شکرتم و جواب شرط لَأَزِيدَنَّكُمْ آمده است. فعل شرط را به صورت ماضی آورده تا به ما بگوید اگر شکرگزاری ما محقق و با عزم جزم باشد وعده خدا هم در افزون کردن نعمت‌ها قطعی خواهد بود به همین خاطر در لَأَزِيدَنَّكُمْ دو تأکید لام و نون هردو آمده تا قطعیت فعل و قول را در صورت قطعیت تحقق شکرگزاری بندگان برساند.

بر اساس این ساختار حکیمانه این چند کلمه در آیه، خداوند به صورت مختصر دو نکته را به ما می‌رساند:

۱. اگر شکرگزار باشیم قطعاً خداوند در زندگیمان برکت می‌اندازد حتی فعلش را بصورت متکلم وحده و منسوب به خودش آورده نه بصورت متکلم مع الغیر که در خیلی آیات چنین است تا اشتیاق خود را به وفا به این وعده بیشتر نشان دهد. پس اگر خواهان برکتیم باید نگاه شاکرانه به زندگیمان را جایگزین نگاه منفی کنیم. این رمز دستیابی حتمی و تضمینی برکت است.

۲. دلیل اینکه این تأکیدات را در عبارت آورده، رساندن نکته دیگری هم هست و آن اینست که اگر شاکر هم نباشیم ممکن است خدا در زندگیمان زیادت ایجاد کند اما این حالت تضمینی نیست و از طرفی بخاطر حکمتهای دیگریست نه شاکر بودنمان. ممکن است به کافر نعمت زیاد بدهد جهت امتحان و ابتلایش یا به سبب سنت املأ و استدراج و غرق شدنش در گناه و ...

پس احتمال اینکه کسی شاکر نباشد و باز هم خدا نعمت افزون به او دهد هست ولی این در مورد هر کافری صدق نمی‌کند و بستگی به هدف حکیمانه خدا در موردش دارد اما در مورد هر شاکری قطعا نعمت افزون می‌کند و در واقع عمل شاکر عامل اصلی افزون نعمت به اوست ولی کافر بودن و انکار نعمات عامل افزون نعمت نیست.

پس به عبارتی دیگر اسباب افزون نعمت بسیاریست که تنها سبب تضمینی و سبب مرتبط آن، شاکر بودن است و بقیه اسباب در مورد همه صدق نمی‌کند و ممکن است مرتبط به عمل فرد نباشد و بر اساس دیگر اهداف حکیمانه خداوند باشد.

حال که این را دانستیم پس بایستی جهت جذب تضمینی نعمات بیشتر، شاکر بودن را رویه زندگی خود کنیم و اگر در زندگی مدام در حال شکست و از دست دادنیم بدانیم احتمالاً بنده شاکر خوبی نیستیم و بایستی تغییر رویه دهیم وتمرین کنیم شاکر باشیم تا باب برکت‌های الهی در زندگیمان گشوده شود.

یک اثر مهم شاکر بودن مثبت‌اندیشی و مثبت‌نگری است و بنده شاکر چون اندیشه و نگاهش مثبت است خودبه خود مثبت‌ها را سمت خود در هستی جذب می‌کند که این همان معنای حقیقی برکت است.

خدایا یاریمان ده بنده شاکری باشیم در حد لیاقت خودت نه صرفا جهت افزودن نعمتهایت در زندگی ...