استادپروری و اخلاص از خصائص بارز آیت‌الله موسوی‌نژاد بود
کد خبر: 3489238
تاریخ انتشار : ۲۹ فروردين ۱۳۹۵ - ۱۰:۵۵

استادپروری و اخلاص از خصائص بارز آیت‌الله موسوی‌نژاد بود

گروه اجتماعی: شاگردان آیت‌اله موسوی‌نژاد، استادپروری و اخلاص در کار را از جمله ویژگی‌های برجسته این عالم جلیل‌القدر در سیره رفتاری وی عنوان کردند.

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، آیت‌الله سیدمحمد موسوی‌نژاد، استاد حوزه علمیه خراسان 25 فروردین‌ماه بعد از مدتی تحمل رنج بیماری دار فانی را وداع گفت و 26 فروردین‌ماه در دارالعباده حرم مطهر رضوی به خاک سپرده شد؛ در این گزارش به سراغ دو تن از شاگردان این عالم رفتیم تا بیشتر با شخصیت وی آشنا شویم.
حجت‌الاسلام میرزامحسن ملکی، استاد حوزه علمیه و از شاگردان مرحوم آیت‌الله سیدمحمد موسوی‌نژاد در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان رضوی با اشاره به روحیات و اخلاقیات این عالم برجسته عنوان کرد: ایشان از سال 49 که مدرسه خود را تأسیس کردند، تمام وقت خود را وقف درس و بحث و رسیدگی به زندگی طلاب کردند و به معنای واقعی کلمه دلسوز و دارای روحیه طلبگی بودند.
وی با بیان اینکه کمک به طلاب محصل و رفع مشکلات مالی آنان از دغدغه‌های همیشگی ایشان بود، اضافه کرد: آیت‌الله موسوی‌نژاد به تمام معنا ساده‌زیست بود، هیچ‌گاه به دنبال اسم و رسم نبود و همواره گمنام زیست.
این استاد حوزه ادامه داد: ایشان از همان ابتدای دوران طلبگی محصلان، طریق استادی را به طلاب می‌آموخت تا بتوانند معلوماتشان را به دیگران ارائه دهند. در گام بعدی رعایت آداب و شئون طلبگی که در زندگی یک طلبه باید نمود داشته باشد از جمله، سلامت کرامت نفس و عدم وابستگی به دنیا را به طلابشان آموزش می‌دادند.
وی در بیان بُعد دیگر سیره رفتاری آیت‌الله موسوی‌نژاد افزود: آموزش صحیح تلفظ کردن قرآن و تعقیبات نماز در اوان طلبگی و سپس سخنرانی و مسئله گفتن و ... از دیگر مواردی بود که به طلاب تدریس می‌کردند تا طلاب به گونه‌ای تربیت شوند تا بتوانند در شهرها و روستاهای کوچک و شرایط سخت بدون هیچ چشم‌داشتی تبلیغ کنند.
حجت‌الاسلام ملکی عنوان کرد: طلاب ایشان نیز غالبا اهل استقامت، پرورش یافتند و به روستاها که از لحاظ مادی عایدی ندارد می‌رفتند و تبلیغ می‌کردند و هواره این روحیات را ترویج می‌دادند؛ افرادی که به توصیه‌های ایشان عمل می‌کردند نیز موفق شدند.
وی با اشاره به شاگردان آیت‌الله موسوی‌نژاد بیان کرد: بسیاری از مسئولان کشوری همچون حجج اسلام سیدابراهیم رئیسی، تولیت آستان قدس رضوی، محمدحسین محرابی، سرپرست دفتر نظارت و بازرسی انتخابات شورای نگهبان خراسان رضوی، ائمه جمعه، قضات و بسیاری از اساتید حوزه‌های قم، تهران، مشهد و ... از شاگردان ایشان بودند که در هر مقامی به دور از دنیاطلبی، بسیار مقید، امین و متعهد مشغول خدمت شدند.
استاد حوزه علمیه خراسان همچنین اضافه کرد: آیات عظام مروی، احمدی، شیخانی، گنجی، عبداللهیان و بسیاری دیگر از شخصیت‌های نظام نیز از شاگردان این عالم گرانقدر به شمار می‌روند و مدرسه‌ ایشان همواره موفق‌ترین و قدیم‌ترین مدرسه بوده است.
وی تصریح کرد: آیت‌الله موسوی‌نژاد بدین جهت که از کانال حوزه اصیل که بر مبنای فقه امام صادق(ع) استوار است، رشد کردند بسیار متواضع و بی‌توجه به ظواهری چون محاسن بلند و عمامه و ... بودند.
حجت‌الاسلام ملکی با تأکید بر اینکه طلاب مدرسه آیت‌الله موسوی‌نژاد به عنوان رزمنده در دوران جبهه و جنگ بسیار فعال بودند، گفت: سردار قاینی در زمان جنگ در مدرسه حاضر شده و برای طلاب صحبت می‌کردند.
وی همچنین اظهار کرد: ماه‌های مبارک رمضان همواره از ابتدای شب تا نزدیک سحر در حجره‌‌های قدیمی مدرسه کلاس درس برگزار می‌شد؛ همچنین، بسیاری از حرکات ایشان، نمازخواندن، وضوگرفتن و... از جمله مواردی است که هنوز هم در ذهن ما مانده است.
شاگرد مرحوم آیت‌الله موسوی‌نژاد در پایان یادآور شد: بسیاری از اساتیدی که از قم و تهران برای ملاقات ایشان به مشهد می‌آمدند نیز  اذعان می‌کردند که هر بار به مدرسه آیت‌الله موسوی‌نژاد وارد می‌شوند، آرامش خاصی پیدا می‌کنند.
حجت‌الاسلام جعفر فغانی، استاد حوزه و از دیگر شاگردان آیت‌الله سیدمحمد موسوی‌نژاد نیز در خصوص سیره رفتاری این عالم جلیل‌القدر در گفت‌وگو با خبرنگار ما گفت: من استادپروری را مدیون اخلاق، تقوا، تواضع و منش طلبگی این استاد بزرگوار می‌دانم چرا که به تمام معنا استاد اخلاق بودند.
وی ادامه داد: ایشان حقیقتا عامل به گفته‌هایشان و بسیار کوشا بودند به گونه‌ای که صبح در مدرسه حضور یافته و تا شب حضور داشتند. استاد به تمام معنا کاربلد و استادپرور بودند و مصداق بارز آن هم شاگردانی است که پای درس این عالم بزرگوار پرورش یافتند.
حجت‌الاسلام فغانی با بیان اینکه استاد موسوی‌نژاد هیچ چشمداشت مادی به کسی نداشت، گفت: شخصیت‌هایی همچون آقای رئیسی، تولیت آستان قدس رضوی که از شاگردان ایشان بود، بارها خدمت ایشان می‌رسیدند و از مشکلات ایشان پرسش می‌کردند اما با اینکه مدرسه استاد نیمه‌کاره بود و برای تکمیل نیاز به بودجه داشت، حتی گوشه‌ای از این مشکلات را عنوان نمی‌کردند. ایشان توکل عجیبی داشتند و همواره مقید به حفظ استقلال مدرسه بودند.
captcha