همگام و هم‌نفس با زائران حریم رضوی

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، وقتی گام‌های خود را همراه با زائران امام رئوف برمی‌داری، سوز و سرمای یک شب سرد پاییزی را که با ظلمت غریبی همراه است متوجه نمی‌شوی زیرا این خورشید سرزمین خراسان است که با نور مهربان‌گستر خود گرمایی به وجود انسان می‌دهد که مرهمی برای درد فراق این نوکر جامانده از کاروان پیاده و دلداده‌ی اربعین حسینی است.

با گام‌های سنگین، سری افتاده و حالی غمگین قدم‌های آخر را در مسیر رسیدن به حرم امام مهر و عطوفت برمی‌دارم٬ به زائری منتظر برمی‌خورم که کودک خود را در آغوش کشیده و با حالی خوش از بیرون صحن‌های حرم نظاره‌گر گنبد طلایی امام هشتم(ع) است، تصمیم می‌گیرم تا لحظاتی را با این زائر همکلام شوم شاید بتوانم علت این حال و هوای خوش او را جویا شوم و برای درد فراق خود چاره‌ای پیدا کنم.
علی محمدپور زائری است که از شهر اراک به مشهد آمده و اربعین را در کنار حرم امام رضا(ع) تجربه‌می‌کند، او در توصیف حال و هوای خود گفت: هر سال به زیارت امام رضا(ع) مشرف می‌شوم، خیلی دوست داشتم تا چنین شبی را در کربلا و کنار قبر امام حسین(ع) بوده و آنجا به مناجات مشغول شوم اما مشغله‌های زندگی روزمره باعث شد تا در این ایام پر فضیلت از زیارت کربلا دور بمانم.
وی ادامه داد: خدا را شاکرم که در چنین شبی همراه با خانواده به محضر امام هشتم رسیده و توفیق زیارت اولاد حسین(ع) نصیب و روزی من شده است و این شور و حالی که در سراسر کشور برای عزای سید‌الشهدا(ع) برپا شده را به صورت ویژه در حرم رضوی تجربه ‌می‌کنم و امید دارم تا با این شور و همراهی آن با شعور٬ گامی مهم در مسیر تبعیت از اهل‌بیت(ع) بردارم.

می‌زند آتش به قلب دوستانت دم به دم
داستان جانگداز کربلایت یا حسین
بس که مشتاق حریم با صفایت گشته‌ام
پر زند مرغ دل من در هوایت یا حسین

حرف‌های این زائر و مسافر مقیم آستان رضوی از آتش درونم کم می‌کند، مشتاق می‌شوم تا احوال دیگر زائران امام مهربانی را در شب اربعین حسینی جویا شوم، نوری از عمق وجودم روشن شده و امیدوارم می‌کند و به من می‌گوید که گمشده خود را می‌توان همین حوالی پیدا کرد، چشم من جوانی را می‌بیند که با پرچم عزا عازم آستان قدسی امام هشتم است، لحظاتی از احول او می‌پرسم و چند گامی به حرم رضوی نزدیک‌تر می‌شوم.
بنیامین زاهدی‌فرد٬ جوانی که از شهر بومهن و همراه با کاروان عزاداران شهر خود به مشهد آمده، گفت: حال و هوای نورانی و معنویت چند برابر این ایام مشهد باعث می‌شود تا هر ساله در چنین روز و شبی مشهد‌الرضا را برای عرض ارادت خود به آستان حضرات معصومین(ع) انتخاب کنیم، امسال هم به رسم هر ساله عازم حرم هستیم، حال و هوای متفاوت اینجا قابل توصیف نیست و من امشب از امام رضا(ع) می‌خواهم تا به حق این شب ارزشمند حاجت همه برآورده به خیر شود.
وارد حرم می‌شوم سلامی از سر امید داده و دستی از سر ارادت بر سینه‌می‌گذارم گویی امشب می‌توان گمشده خود را در این حرم پیدا کرد، گام‌های خود را سریع‌تر برمی‌دارم، بی‌صبرانه مشتاق زیارت امام غریب خود هستم، در میان صحن مردی می‌بینم که آرام از زیارت مولای خود برگشته و با تسیبح٬ اذکار شبانه‌ خود را می‌شمارد و میان صحن قدم می‌زند، چند دقیقه با او به گفت‌وگو مشغول می‌شوم.

محمد عبدلی، زائری از شهراصفهان که در این ایام مهمان خراسان است، گفت: صبح وقت نماز به مشهد رسیدم، دومین باری است که زیارت امام رضا(ع) در شب اربعین را تجربه می‌کنم، اینجا در اوج آرامش و امنیت می‌توان حاجات خود را با امام رئوف درمیان گذاشت.
وی اضافه کرد: من این آرامش را برای تمام مسلمانان و شیعیان جهان که امروز درگیر ناآرامی‌ها و جنگ‌ها هستند آرزو دارم و امیدوارم با ظهور حضرت مهدی(ع) سال آینده اربعین حسینی را در کربلا بوده و از آنجا عرض اردات داشته باشم.

جا مانده‌ام ز قافله اربعین و کاش
با گوشه نگاه، دلم را حرم کنی
یک جرعه‌ای بده تو ز صهبای کربلا
آیا شود مرا تو مقیم حرم کنی؟

صحبت‌های این زائر را در ذهن خود مرور می‌کنم و صحن‌های حرم را پشت‌سر می‌گذارم و به مرقد امام هشتم(ع) نزدیک می‌شوم، درون حرم زائران فراوانی هستند که برای عرض تسلیت این ایام به این حریم نورانی آمده‌اند، زائری در گوشه‌ای نشسته و رو به مرقد مطهر زیارت‌نامه می‌خواند و صورتش از اشک‌های او خیس شده، جوانی شال عزا بر سر انداخته و شانه‌های لرزان او گواهی از دردی است که در سینه دارد و با امام خود مطرح می‌کند.
فضای حرم رضوی آکنده از شور است که حال و هوای کربلا را برایم مجسم می‌کند، زمزمه عارفانه و عاشقانه زائران ندای لبیک یا حسینی را برایم تداعی می‌کند که زائران حرم سید‌الشهدا(ع) هر ساله آن را در روز اربعین فریاد می‌زنند، زائران حول ضریح رضوی می‌گردند و مردم از صحن‌ها به رواق‌های مجاور حرم حضرت رضا(ع) مشرف می‌شوند.


بنازم آنکه دائم گفت‌وگوی کربلا دارد
دلی چون جابر اندر جست‌وجوی کربلا دارد
اگر دست قضا مانع شد از رفتن به پابوسی
همی بوسیم خاکی را که بوی کربلا دارد

اگر خوب با چشم دل متوجه باشی، اینجا زائرانی بر غربت مظلومی سوگوارند، از عمق وجود خود عرض ارادت می‌کنند و به راز و نیاز مشغول‌اند، انگار این کاروان همان کاروان پیاده‌ای است که پس از چهل روز بازگشته تا بر غربت گمشده خود گریه‌ کند، ناله بزند و مظلومیت را برای جهان فریاد کند، اینجا همان کربلاست، قطعه‌ای از بهشت که هرچند از سرزمین نینوا دور است اما پاره تن رسول گرامی اسلام روشنی بخش وجود شیعیان خاندان علوی شده است.
امیرحسین محبتی