برگزاری مراسم زنجیرزنی محرم در مسجد ابوالفضل کنارترش میناب

حاج سیف‌الله ذاکری، مسئول هیئت مسجد ابوالفضل روستای کنارترش از توابع شهرستان میناب، در گفت‌وگو با ایکنا از هرمزگان، اظهار کرد: مراسم عزاداری و زنجیرزنی آقا اباعبدالله الحسین هر شب در ایام محرم با رعایت همه پروتکل‌های بهداشتی و فاصله‌گذاری اجتماعی در فضای باز این مسجد برگزار می‌شود.

وی افزود: این مراسم که با مداحی «مجید مکی زاده» از مداحان توانمند شهرستان میناب و قرائت قرآن توسط «علی الهدادی» قاری و مؤذن افتخاری حرم امام رضا(ع) برگزار می‌شود تاکنون با استقبال خوب محبان سید و سالار شهیدان آقا اباعبدالله الحسین(ع) مواجه بوده است.

مسئول هیئت مسجد ابوالفضل  کنارترش در ادامه با اشاره به ویژگی بخشندگی در سیره امام حسین(ع)، تصریح کرد: بخشندگی خصلتی بسیار نیک در انسان‌ها است که همیشه ستایش شده و انسان‌های دارای این خصلت همیشه نیک بوده‌اند. یکی از مواقعی که عفو به شکل زیبایی خودنمایی می‌کند، زمانی است که کسی قدرت انتقام دارد اما عفو می‌کند و می‌بخشد.

ذاکری بیان کرد: یکی از موارد مهم عفو، عفو از خطاهای یکدیگر است. خطایی که غیرعمدی صورت گرفته و فرد مرتکب شده تقاضای بخشش می‌کند. در روایات هم فراوان به عفو و گذشت توصیه شده است. رسول گرامی اسلام(ص) از جبرئیل سؤال کرد که من چگونه به آیه‌ «خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ» عمل کنم؟ جبرئیل عرض کرد: یا رسول‌الله! سه کار را انجام دهید «صِلْ مَنْ‌ قَطَعَکَ‌»، هر که با شما قطع رابطه کرده وصل کنید، یعنی به او سر بزنید. دوم «وَ اعْفُ عَمَّنْ ظَلَمَکَ»، هرکسی به شما بدی کرده عفو کنید. و سوم «وَ أَعْطِ مَنْ حَرَمَکَ» هرکسی شما را محروم کرده به او اعطا کنید.

وی اضافه کرد: در روایات آمده که یکی از نشانه‌های انسان کریم، عفو و گذشت است. خداوند در سوره‌ آل‌عمران به مردم توصیه می‌کند که برای رفتن به بهشت از هم سرعت بگیرند. سپس ابزارهایی را به این منظور می‌شمارد که شامل کنترل خشم، عفو و احسان است. در آیه 133 سوره آل‌عمران آمده است: «وَسَارِعُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ؛ و بشتابید به سوی مغفرت پروردگار خود و به سوی بهشتی که پهنای آن همه آسمان‌ها و زمین را فرا گرفته و مهیا برای پرهیزکاران است» پس بهشت برای افرادی که تقوا پیشه می‌کنند، مهیا می‌شود.

مسئول هیئت مسجد ابوالفضل  کنارترش ادامه داد: سپس در آیه 134 همین سوره آمده است: «الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ؛ آن‌هایی که از مال خود در حال وسعت و تنگدستی انفاق کنند و خشم خود فرونشانند و از (بدی) مردم درگذرند، و خدا دوستدار نکوکاران است». تا اینجا به تقوا و انفاق توصیه شده است. سپس خداوند متعال اشاره می‌کند که کنترل خشم، عفو و احسان ابزارهای شتاب گرفتن به سوی بهشت هستند.

ذاکری خشوع و تأثیرپذیری از موعظه و آیات قرآن را یکی از درس‌های مهم عاشورا دانست و  بیان کرد: تاریخ‌نویس‌ها در خصوص نوع برخورد امام حسین(ع) در روز عاشورا با دشمن نوشته‌اند که آن حضرت تلاش بسیاری در موعظه و تبیین مسائل و نصیحت به طرق گوناگون کرد. گاهی به معرفی شخص خود پرداخت و گفت: من حسینم، فرزند زهرا هستم، جدم کیست، گاهی آن‌ها را به وجدانشان ارجاع داد و فرمود: «ثُمَّ إرجِعوا الی أنْفُسِکُم؛ به خودتان برگردید.» امام حسین(ع) همه راه‌ها را برای موعظه دشمنان امتحان کردند. حجت آورد و فرمود: اباسعید هنوز زنده است، سهل ساعدی هنوز زنده است، جابر بن عبدالله انصاری هنوز زنده است بروید از آن‌ها سؤال کنید آیا پیغمبر(ص) پیشانی و سینه مرا می‌بوسید یا نه؟ و می‌فرمود: این حسین، جان من است، نفس من است، سید شباب اهل جنت است.

وی ادامه داد: حضرت گاه دشمنان را به وجدانشان ارجاع داد. گاهی قرآن را می‌آورد و می‌فرمود: بین ما و شما این کتاب حاکم باشد، بیایید این آیات را به عنوان حکم قرار بدهیم، ببینیم آیا این آیات ظلم را تأیید می‌کنند یا مشی ما و روش ما را؟ گاهی به انتساب خود با پیغمبر گرامی اسلام(ص) اشاره می‌کرد و عمامه آن حضرت را به سر می‌گذاشت و می‌فرمود: شما ببینید این عمامه پیغمبر است، به عقیده شما عمامه پیغمبر پیش من چه می‌کند؟ گاهی شمشیر دست می‌گرفت و می‌فرمود این شمشیر پیغمبر است، این شمشیر پیش من چه می‌کند؟

مسئول هیئت مسجد ابوالفضل  کنارترش بیان کرد: امام حسین(ع) گاه عاقبت کار را برای دشمن مطرح می‌کرد و می‌فرمود: اگر شما با من بجنگید از مهلکین خواهید بود، از بین خواهید رفت و آتش در انتظار شماست. برای موعظه از همه شیوه‌ها و روش‌ها، استفاده کرد اما تأثیر نمی‌پذیرفتند. حضرت در این خصوص خطاب به دشمنان فرمود: شکم‌های شما از حرام پر شده، بنده دنیا و مطیع شیطان هستید که نصیحت نمی‌پذیرید و این‌گونه شد که آن فاجعه در عاشورا رخ داد.

ذاکری در پایان یادآور شد: انسان باید از حوادث پیرامون خودش، از وقایع و اتفاقات و موعظه اثر بپذیرد. آن کسانی که در کربلا از امام حسین(ع) تأثیر پذیرفتند، مانند حر و سعد و ابوالحتوف عاقبت به خیر شدند و آن کسانی که به تعبیر امام حسین(ع) قلب‌هایشان مرده بود و تأثیر نپذیرفتند، دست خود را به خون فرزند رسول گرامی اسلام(ص) آلوده کردند و جهنمی شدند.