خدایا بساط خدمت را اگر صلاح می‌دانی، طوری دیگر بیارای
شهیده رضوان نورمند چالشتری، فلوشیپ الکترو فیزیولوژی بالینی قلب، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد و چهارمین شهید مدافع سلامت چهارمحال‌وبختیاری در بخشی از وصیت‌نامه‌اش نوشته است: «خدایا سایه شوم کرونا را بردار، خدایا بساط خدمت ما را اگر صلاح می‌دانی طوری دیگر بیارای و اگر لیاقت شهادت داشتیم دریغ مدار.»
به گزارش ایکنا از چهارمحال‌وبختیاری، در نخستین سالگرد عروج آسمانی شهیده رضوان نورمند چالشتری، فلوشیپ الکترو فیزیولوژی بالینی قلب، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد و چهارمین شهید مدافع سلامت چهارمحال‌وبختیاری مروری بر زندگی‌نامه و وصیت‌نامه شهید از نظر مخاطبان ایکنا می‌گذرد.
زندگی‌نامه شهید نورمند
شهیده رضوان نورمند چالشتری فرزند محمود در تاریخ ۱۸ شهریور ماه ۱۳۵۳ در یک خانواده مذهبی و زحمتکش در سامان دیده به جهان گشود. او در کنکور سراسری در رشته پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد پذیرفته شده و این دوره را از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۹ با موفقیت به پایان رساند. شهید نورمند برای جبران نبود متخصص قلب در چهارمحال و بختیاری و علاقه‌ای که به این رشته داشت، در رشته تخصص قلب دانشگاه تهران پذیرش و مشغول به تحصیل شد و این دوره را طی 3 سال از تاریخ ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۴ در دانشگاه تهران طی کرد.
این شهید والامقام با پشتکار و استعداد بالایی که داشت در امتحان ورودی فوق تخصص با عنوان فلوشیپ الکتروفیزیولوژی و پیس میکر قبول شد و این دوره را از سال ۱۳۸۶ تا ۱۳۸۹ در دانشگاه تهران به پایان رسانید.
شهید نورمند پس از اتمام دوره فوق تخصصی فلوشیپ الکتروفیزیولوژی و پیس میکر طی سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۱ در تهران و همزمان در بیمارستان‌های قلب تهران، بیمارستان ارتش، بیمارستان سازمان تأمین اجتماعی وغیره مشغول به کار شد. همچنین از سال ۱۳۸۰ تا سال ۱۳۹۲ مشغول به کار و تدریس در دانشگاه شد و در مرکز آموزشی درمانی هاجر(س) شهرکرد و کلینیک‌های فوق تخصصی حضرت رسول(ص) و امام علی(ع) شهرکرد و بیمارستان قلب شهید چمران اصفهان به درمان بیماران می‌پرداخت. شهید نورمند در خط مقدم مبارزه با ویروس منحوس کرونا به این بیماری مبتلا شد و در تاریخ ۵ آذر ماه 1399 به فیض شهادت نائل آمد.
وصیت‌نامه شهید
«درحالی وظیفه نوشتن و طلب حلالیت دست داد که دیگر توان صحبت هم ندارم؛ نیمه‌شب پنجشنبه در حال سیر در برزخ، به طرز فقط معجزه‌آسایی با وضعیت پره‌شوک وارد بیمارستان هاجر شدم.
اگر نبود تلاش پزشک اورژانس، پرسنل و دکتر خسروی عزیز و دکتر شمسی‌پور بزرگوار، اینجا نبودم تا قبل از sd فرصت حلالیت از تمام اساتید، دانشجویان عزیز که شرمنده آنها هستم، همکارانم، مسئولان دانشگاه که با الطاف و تنگناهای بسیار از غیبت و عدم حضور و فشارهای متعدد شرایط خوبی برایم فراهم آوردند، آن دسته از همکارانم که لطف بی‌دریغشان در مراکز قضایی، شامل حالم شود.
اما همکاران و اساتیدی که لطفشان بی‌دریغ بود و از خدا سلامتشان را خواهانم، همچون دکترمردانی بزرگوار، خانم دکتر حبیبی، دکتر رحمانی برادر بزرگوار و سایر همکاران، از همه حلالیت می‌طلبم.
پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت...
خدایا همه ما را ببخش و از سر تقصیرات ناخواسته ما بگذر؛ خدایا سایه شوم کرونا را بردار، خدایا بساط خدمت ما را اگر صلاح می‌دانی طوری دیگر بیارای و اگر لیاقت شهادت داشتیم، دریغ مدار... .»
انتهای پیام
