اربعین حسین(ع)، گاه تفکر است و هنگامه تدبر

به گزارش ایکنا از همدان، اربعین فرا رسید و دوباره به پاس مقام انسان بر عزای کسی مویه می‌کنیم و مرثیه می‌سراییم که جایگاه، مقام و منزلت او در آسمان‌ها و زمین مایه رشک ملکوتیان است.

حسین(ع) فقط یک نام یا یک شخص نیست. راه و شیوه و منشی در زیستن است. آنجا که نام او بر زبان می‌رود اخلاق ظهور می‌کند، مهر فزونی می‌یابد و عشق زبانه می‌کشد و چه زیبا و شکوهمند است بالیدن و فخر فروختن بر چنین رهبر و مولا و سروری که تاج سیادت و سروری بر سر امت و عاشقان خود می‌نهد.

اربعین حسین گاه تفکر است و هنگامه تدبر، تفکر در ساحت وظیفه ما و مسئولیت عمومی و اجتماعی ما و تدبر بر نقش و کارکرد آنچه اخلاق عمومی و شهروندی می‌خوانیم در سپهر زندگی فردی و اجتماعی‌مان. بی‌شک عاشورا و اربعین پیوندی ناگسستنی دارد و فهم چرایی و ماهیت آن حادثه عظیم و بررسی جامعه شناسی عاشورا می‌تواند در فهم اربعین سالار شهیدان نقش و کارکردی بزرگ داشته باشد و ظرفیت های آن در موضوعاتی چون استکبار ستیزی و گسترش فرهنگ و جغرافیای معنوی تشیع و ایجاد تمدن نوین اسلامی بر مبنای ارزش‌های عاشورا اهمیت روز افزونی دارد.

پیوند عاشورا و اربعین ناگسستنی است، حال چگونه باید از راهبرد کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا در عبور از چالش‌ها و بحران‌های امروز بهره برد، چگونه می‌توان هر روز و هر ساعت خود را در آن هنگامه الهی و آسمانی تصور کرد و چگونه می‌توان در آن رستاخیز انسان، در جای درست و دقیق و قابل دفاعی ایستاد؟ پاسخ این پرسش‌ها در سنت و مکتب و مشی حسین نهفته است.

در مکتبی که باید از آن اقتصاد حسینی، معرفت حسینی، فرهنگ حسینی، سیاست خارجی حسینی و زندگی حسینی را استخراج و اجتهاد کرد.‌ اگر مهمترین و اساسی‌ترین کار و اقدام و بهره‌ای که ما از موسم عزای ثارالله از آن بهره می‌بریم فهم درست و شناخت دقیق راهبرد کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا  باشد بی‌شک حاصل نگاه پر مهر حسین و لطف بی کرانه خدای حسین است که ما را در بر گرفته است.

آنجا که در زندگی فردی و اجتماعی عدالت و انصاف در مناسبات اجتماعی دیگر خواهی و مهربانی و در معادلات زندگی رافت و انسانیت را سرمشق و الگوی خود قرار می دهیم. آنجا آغوش پر مهر حسین را تجربه می‌کنیم.

یادداشت تورج فرهادی، فعال اجتماعی