به گزارش ایکنا؛ حجتالاسلام حسینعلی رحمتی، کارشناس حوزه اخلاق فناوری اطلاعات چندی است اقدام به انتشار مستمر درسگفتارهایی در حوزه اخلاق فناوری با عنوان «چند دقیقههای اخفایی» کرده است. وی در بیست و پنجمین درسگفتار، به بررسی این مسئله پرداخته است که شوخی کردن با شخصیتهای معروف در فضای مجازی از نظر اخلاقی چه اشکالی دارد؟
«یکی از رفتارهایی که در فضای مجازی شایع است و همه ما با آن مواجه هستیم شوخی با شخصیتهای معروف دینی، تاریخی، علمی و ... است. شوخی به این صورت است که افراد مطالبی میگذارند و ذیل آن اسم آن شخصیت را قرار میدهند و مطلب را به او منتسب میکنند. مثلا میگویند پروفسور سمیعی اینطور گفته است، دکتر شریعتی اینطور گفته، حسین پناهی اینطور گفته است.
این کار گرچه به ظاهر جذاب و سرگرمکننده است اما از نظر اخلاقی کار درستی نیست. چرا؟ به چند دلیل. یکی از دلایلی که این کارها از نظر اخلاقی درست نیست این است که انتساب مطلب دروغ به دیگران است. فلان شخصیت دینی یا فرهنگی چنین حرفی را نزده است اما ما به اسم او منتشر میکنیم و اسمش را زیرش مینویسیم. این نوعی دروغگویی و انتساب دروغ به دیگران است؛ چون نوعی اتهام زدن به دیگران است. وقتی کسی مطلبی را نگفته است و ما بگوییم این حرف را زده در واقع به او تهمت زدهایم و تهمت کاری غیر اخلاقی است.
دلیل دیگر اینکه باعث مخدوش شدن حقیقت میشود و حقیقت با دروغ قاطی میشود و برای افراد امکان کشف حقیقت نیست. یعنی افراد نمیدانند چه حرفی درست است و چه حرفی نادرست است. یک نوع بیاعتمادی در جامعه ایجاد میشود و از آن به بعد وقتی انسان حرفی را در فضای مجازی یا فضای حقیقی میشنود نمیداند این حرف درست است یا اینکه دیگران به دروغ این مطلب را به او منتسب کردند. این یکی از پیامدهای نادرست شوخی کردن با شخصیتهای شناختهشده است.
دلیل دیگر این است که موجب تحقیر و تمسخر شخصیتها میشود. دلیل دیگر اینکه نوعی فریب دیگران است. علت دیگر اینکه موجب رنجش انسانها میشود. وقتی آن افراد میبینند هر روز یک مطلب زشت و نامناسب را به اسم آنها منتشر میکنند رنجیده خاطر میشوند.
پیامد دیگرش این است که باعث بیاعتمادی افراد و کاربران در فضای مجازی میشود. وقتی ما هر مطلبی را به اسم هر کسی منتشر کنیم در طول زمان یک نوع بیاعتمادی در فضای مجازی و به مرور زمان در فضای حقیقی شکل میگیرد. در هر جامعه فضای بیاعتمادی به وجود بیاید، رشد آن جامعه متوقف میشود و افراد نسبت به هم بدبین و بدگمان میشوند. این بدگمانی راه را برای اصلاح جامعه میبندد.»
انتهای پیام