اعمال «بهار ماهها»/ ماهی که کامل‌ترین هدیه‌ها و برترین برکت‌ها در آن پی‌ریزی شده
گروه جامعه ــ ربیع الاول به جهت اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست، بهار ماههاست. در این ماه ذخایر برکات خداوند و نورهای زیبایی او بر زمین فرود آمده و روزی است که کامل‌ترین هدیه‌ها، بزرگ‌ترین بخشش‌ها، شامل‌ترین رحمت‌ها، برترین برکت‌ها، زیباترین نورها و مخفی‌ترین اسرار در آن پی‌ریزی شده است.
به گزارش ایکنا؛ ماه محرم و صفر تمام شد و آنها را با همه شور و حال‌شان پشت سر گذاشتیم و اشک ریختیم و دل تازه کردیم و با یاد عظمت آقا ابا عبدالله الحسین(ع) بزرگ شدیم و در این مسیر از خزان عفلت به برکت اشک‌های محرم و صفر به بهار رسیدیم و اکنون وقت آن است که در این بهار به یمن رویش دوباریمان سجده شکر به جای آوریم و این بهار را قدر بدانیم و بندگی کنیم.
ربیع الاول، سومین ماه سال هجری قمری است و به جهت اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست، بهار ماههاست چراکه در این ماه ذخایر برکات خداوند و نورهای زیبایی او بر زمین فرود آمده و میلاد رسول خدا(ص) در این ماه است. می‌توان ادعا کرد از اول آفرینش زمین رحمتی مانند آن به خود ندیده است، چرا که او داناترین مخلوقات خداوند و برترین آنها و سرورشان و نزدیکترین آنها به خداوند و فرمانبردارترین آنها از او و محبوبترینشان نزد اوست؛ این روز نیز برتر از سایر روزهاست و گویا روزی است که کامل‌ترین هدیه‌ها، بزرگ‌ترین بخشش‌ها، شامل‌ترین رحمت‌ها، برترین برکت‌ها، زیباترین نورها و مخفی‌ترین اسرار در آن پی‌ریزی شده است که اعمالی برای این روز و ماه در مفاتیح الجنان آمده است که درادامه می‌خوانید.
شب اوّل:
این شب به نام «لیلة المبیت» مزیّن است، در این شب یک حادثه مهمّ تاریخی واقع شد و آن این که در سال سیزدهم بعثت، رسول خدا(ص) از مکه به قصد هجرت به سوی مدینه، از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان گردید و امیر مۆمنان علی(ع) برای اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر رسول خدا(ص) خوابید. آیه شریفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ؛ بعضی از مردمِ (با ایمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودی خدا می‌فروشند و خداوند نسبت به بندگان مهربان است» در حقّ آن حضرت نازل شد.
سال هجرت رسول خدا(ص) مبدأ تاریخ مسلمانان است و تحوّلی عظیم در جهان اسلام روی داد، لذا روزه گرفتن به شکرانه سلامتی پیامبر اعظم و امیرمۆمنان از گزند کفار و مشرکان در اول ربیع الاول و خواندن زیارت پیامبر (ص) و علی (ع) در این روز توصیه شده است.
روز هشتم:
در روز هشتم ربیع الأوّل، سال 206، شهادت امام حسن عسکری(ع) طبق روایتی واقع شده است و از همان روز، امامت حضرت صاحب الزّمان، حجّة بنالحسن(عج) آغاز شد. در این روز شایسته است زیارت امام حسن عسکری(ع) خوانده شود.
روز دهم:
روز ازدواج رسول خدا(ص) با حضرت خدیجه کبری(ع) است در حالی که رسول خدا(ص) 25 ساله بود و حضرت خدیجه(ع)40 ساله؛ به‌همین مناسبت روزه این روز به عنوان شکرگزاری مستحب شمرده شده است.
روز دوازدهم:
این روز مطابق نظر مرحوم شیخ کلینی و مسعودی و همچنین مشهور میان اهل سنّت، روز ولادت با سعادت نبی مکرّم اسلام(ص)است. همچنین در این روز، رسول خدا(ص) بعد از 12 روز که مسیر راه میان مکّه و مدینه را پیمود وارد مدینه شد و نیز روز انقراض دولت بنی مروان در سال 132 است.
اعمال مستحب در این روز به شکرانه انقراض دولت اموی دو مورد است. ابتدا روزه گرفتن و دوم دو رکعت نماز مستحبی است که در رکعت اول بعد از حمد، سه بار سوره کافرون و در رکعت دوم بعد از حمد سه بار سوره توحید خوانده می‌شود.
روز چهاردهم:
در سال 64 در چنین روزی، یزید بن معاویه به هلاکت رسید. وی پس از سه سال و نُه ماه خلافت که همراه با جنایات عظیمی بود، که مهمترین آن واقعه کربلا و شهادت ابی عبداللّه الحسین(ع) و یارانش است، در سنّ سی و هفت سالگی در منطقه «حوران» زندگی ننگینش به پایان رسید و جنازه‌اش را در دمشق دفن کردند ولی اکنون اثری از او نیست.
شب هفدهم:
طبق روایات مشهور شیعه، شب ولادت حضرت خاتم الانبیا، رسول معظّم اسلام(ص) است و شب بسیار مبارکی است. غسل به نیّت روز هفدهم ربیع الاوّل و روزه که برای آن فضیلت بسیار نقل شده است، از جمله در روایاتی از ائمّه معصومین(ع)آمده است: کسی که روز هفده ربیع را روزه بدارد، خداوند برای او ثواب روزه یکسال را مقرّر می‌فرماید
دادن صدقه، احسان نمودن و خوشحال کردن مۆمنان و به زیارت مشاهد مشرّفه رفتن و زیارت رسول خدا(ص) از دور و نزدیک از اعمال توصیه در این روز است. در روایتی از آن حضرت آمده است: هر کس بعد از وفات من، قبرم را زیارت کند مانند کسی است که به هنگام حیاتم به سوی من هجرت کرده باشد، اگر نمی‌توانید مرا از نزدیک زیارت کنید، از همان راه دور به سوی من سلام بفرستید (که به من می‌رسد).
همچنین زیارت امیر مۆمنان، علی(ع) نیز در این روز مستحب است با همان زیارتی که امام صادق(ع) در چنین روزی کنار ضریح شریف آن حضرت، وی را زیارت کرد. تکریم، تعظیم و بزرگداشت این روز بسیار بجاست، مرحوم «سیّد بن طاووس»، در اقبال، در تکریم و تعظیم این روز به خاطر ولادت شخص اوّل عالم امکان و سرور همه ممکنات حضرت نبی اکرم(ص) سفارش بسیار کرده است.
سزاوار است مسلمین با برپایی جشن‌ها و تشکیل جلسات، هرچه بیشتر با شخصیّت نبی مکرّم اسلام(ص)، سیره و تاریخ زندگی او آشنا شوند و از آن، برای ساختن جامعه‌ای اسلامی و محمدی بهره کامل گیرند. همچنین یکسال قبل از هجرت رسول خدا(ص)، در چنین شبی معراج آن حضرت صورت گرفت.
روز هفدهم:
هفدهم ربیع الأوّل، روز ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمّد بن عبداللّه(ص) است و معروف آن است که ولادتش در مکّه معظّمه، واقع شده است، و زمان ولادتش هنگام طلوع فجر، روز جمعه، سنه عام الفیل بوده است. عام الفیل سالی است که ابرهه با لشکرش که بر فیل سوار بودند به قصد تخریب کعبه آمد، ولی همگی نابود شدند. همچنین در چنین روزی در سال 83 هجری قمری، ولادت امام صادق(ع) واقع شده است و از این جهت نیز بر اهمّیّت این روز افزوده شده است.
ماه ربیع الأوّل گرچه آغاز آن آمیخته با خاطره غم انگیز و اندوهبار شهادت امام حسن عسکری(ع)است، ولی از آن جا که میلاد مبارک حضرت ختمی مرتبت رسول گرامی اسلام(ص) مطابق روایت معروف، در هفدهم این ماه و طبق روایت غیرمعروف، در دوازدهم آن واقع شده و میلاد حضرت صادق(ع) نیز در هفدهم این ماه است، ماه شادی و جشن و سرور است.
از آن جا که هجرت پیامبر اکرم(ص) که سرچشمه دگرگونی عمیق در جهانِ اسلام و عزّت و شوکت مسلمین شد، و همچنین داستان «لیلة المبیت» در این ماه واقع شده است و آغاز امامت پربرکت حضرت بقیة اللّه (ارواحنا فداه) همزمان با شهادتِ پدر بزرگوارش است. در مجموع از ماه‌های بسیار پربرکت و پرخاطره است، که سزاوار است، همه علاقه‌مندان مکتب اهل بیت(ع) آن را گرامی بدارند.
انتهای پیام
