تئاتر دینی را با ظواهر نمی‌توان جان بخشید + صوت

رحمت امینی، کارگردان و نویسنده تئاتر، در گفت‌وگو با ایکنا، گفت: چندی پیش داور جشنواره نمایشنامه‌نویسی با عنوان «پیامبر رحمت» بودم و در اغلب آثار ارسالی روح دینی و باور برخاسته از آن کمرنگ بود. تئاتر دینی وقتی تاثیرگذار و جریان‌ساز است که برگرفته از باور سازنده‌اش باشد وگرنه اگر قرار است برای خوشایند یک جشنواره کاری تولید شود، اتفاق درخور توجهی رخ نخواهد داد.

وی درباره جشنواره دینی در حوزه تئاتر نیز اظهار کرد: بسیاری از اتفاقاتی که در تئاتر رخ می‌دهد بر پایه یک‌سری کارهای فرمایشی و نمایشی است تا این‌گونه جلوه داده شود که کاری انجام شده است. در چنین شرایطی کاری که ریا پایه و اساس آن را شکل دهد، مطمئنا تأثیرگذاری و جریان‌سازی لازم را نخواهد داشت.

امینی متذکر شد: متأسفانه برخی از برگزارکنندگان هم چندان تعهدی به باورها و پیام‌های دینی ندارند؛ مثلاً در جشنواره پیامبر رحمت، که در شاخه‌های مختلف هنری و با تبلیغات بسیاری برگزار شد، برگزارکنندگان حتی به تعهدات خود در برابر داوران متعهد نبوده‌اند. چگونه چنین برگزارکنندگانی می‎‌توانند مثمرثمر باشند؟ نکته دیگری که باعث رونق کار دینی می‌شود تفکری است که باید در آنها وجود داشته باشد. یعنی برای ساختن تئاتر مذهبی به ظواهر اکتفا نکنیم، بلکه در معنا و مفهوم هم آموزه‌های دینی را مد نظر قرار دهیم.

امینی در انتها تصریح کرد: بهرام بیضایی فیلمنامه‌ای را با عنوان «روز واقعه» می‌نویسد و چون این کار با باور او منطبق است، یک  اثر عاشورایی محسوب می‌شود. این اتفاق می‌تواند در کارهای دیگر هم رخ دهد و درباره آن مثال خارجی نیز وجود دارد و فیلم سینمایی «محمد رسول‌الله» ساخته مصطفی عقاد گواه بارز این ادعاست.