به گزارش ایکنا به نقل از The Journal، گریس اوسالیوان (Grace O'Sullivan)، نماینده ایرلند در پارلمان اروپا در یادداشتی به موضوع فلسطین و تنشهای اخیر پرداخت و نوشت: اوضاع به سرعت در سرزمین مقدس تشدید میشود. قبل از پایان سفر یک هفتهای من به سرزمینهای اشغالی، یکی از اعضای پارلمان اروپا اخراج شده بود و حداقل 10 فلسطینی به ضرب گلوله کشته شده بودند.
وقتی به فرودگاه بن گوریون رسیدم، روز مقدس شبات در اسرائیل بود، به این معنی که اتوبوسها و قطارها حرکت نمیکنند و بیشتر اورشلیم (بیتالمقدس) متوقف میشود.
راننده تاکسی در مسیر ایست بازرسی نظامی به سمت کرانه باختری به یاد میآورد که در دوران کودکی خود به بیت لحم سفر کرده بود تا از زادگاه حضرت عیسی(ع) دیدن کند، کاری که به دلیل وجود دیوار بتنی 9 متری نظامی که اکنون آنجا کشیده شده نمیتوانست با فرزندان خود انجام دهد.
در واقع، من خودم به عنوان عضوی از نمایندگی پارلمان اروپا در مورد روابط با فلسطین، یکی از بزرگترین هیئتهای سیاسی این نهاد، در سفر بودم.
قبلاً رئیس ما از سفر به اسرائیل منع شده بود. به یکی دیگر از اعضای پارلمان اروپا در فرودگاه تلآویو گفته شد که به دلیل نقشش در ناوگان قایقهای سال 2015 که تلاش کردند از طریق دریا به غزه برسند و تحریمی را که اساساً بیش از یک میلیون نفر را فلج کرده بشکنند، در پرواز بعدی بازگردانده خواهد شد.
یک دولت راست افراطی جدید به قدرت رسیده بود و قبلاً مورد انتقاد بیسابقهای از سوی متحدان عموماً سرسخت آمریکا و اروپا قرار گرفته بود.
در این شرایط، غیرنظامیان و گروههای جامعه مدنی و فعالان در کرانه باختری اشغالی بیش از هر زمان دیگری در معرض خطر قرار گرفتند، زیرا دولت تلآویو آشکارا خواستار الحاق سرزمینهای فلسطینی و گسترش شهرکهای غیرقانونی در آنجا بود.
هشت سازمان مورد احترام، گروههای تروریستی اعلام شده بودند. به دفاترشان یورش برده شده و درها به معنای واقعی کلمه بسته شدند.
یکی از آن سازمانها به کودکان زندانی در دادگاههای نظامی اسرائیل کمک میکرد. دیگری در زمینه اشتغال برای زنان فلسطینی کار میکرد. حتی ایالات متحده نیز از این تشدید تمایلات اقتدارگرایانه اسرائیل گیج شده بود.
این واقعیت در شهر الخلیل بیش از هر جای دیگری آشکار است.
این تنها شهر فلسطینی است که شهرکنشینان مذهبی افراطی اسرائیلی خانهها و کل محلهها را اشغال کرده بودند. در طول سالها، این امر ناگزیر نیروهای امنیتی اسرائیل را به خود جلب کرده بود که عملاً شهر را به مناطق یهودی و عرب تقسیم کردند.
در راه از طریق یکی از پستهای بازرسی، که توسط سربازان به شدت مسلح و حدوداً بیست ساله محافظت میشد، از زیر یک سلاح بزرگ عبور کردیم: یک پروژه آزمایشی کنترل از راه دور توسط ارتش اسرائیل که بدون نیاز به سربازان قادر به شلیک گلوله به فلسطینیان است.
بر فراز خیابانهای باریک الخلیل، بالای مغازههایی که مجموعهای باورنکردنی از مخلوط ادویهها و صابونها را میفروشند، شهرکنشینان اسرائیلی ارتفاعات بلوکهای آپارتمانی طبقه سوم را اشغال کرده بودند.
مردم محلی فلسطینی مجبور بودند برای گرفتن سنگها، آوارها و حتی فضولات انسانی که شهرکنشینان روی رهگذران پایین پرتاب میکنند، یک توری روی خیابان بکشند.
عیسی عمرو، یک فعال فلسطینی است که در بالای تپهای زندگی میکند که توسط تعداد فزایندهای از شهرکنشینان تندور یهودی اسرائیلی احاطه شده و از اینجا یک کمپین غیر خشونتآمیز نافرمانی مدنی را اجرا میکند.
عیسی در زیر سایه درخت زیتون نظر خود را به صراحت بیان کرد: من به عنوان یک فلسطینی در اینجا تحت قوانین نظامی اسرائیل هستم. شهرکنشینانی که در اینجا زندگی میکنند، همسایگان من، تحت قوانین غیرنظامی اسرائیل قرار دارند.
وقتی دو مجموعه قانون در یک منطقه برای افراد مختلف دارید، اروپاییها و ایرلندیها باید آن را همانطور که هست توصیف کنند؛ این آپارتاید است.
اصطلاح آپارتاید بحث برانگیز است. اما فلسطینیان در کرانه باختری بدون داشتن حق ترجمه یا داشتن نماینده مشمول دادگاههای نظامی و حکومت نظامی اسرائیل هستند.
همین هفته، دولت اسرائیل قانونی را تصویب کرد که بر اساس آن، شهروندی هر عرب ساکن سرزمینهای اشغالی، سلب و آنها را به کرانه باختری یا غزه اخراج میکند، حتی اگر تمام عمر خود را در سرزمینهای اشغالی گذرانده باشند. همین قانون در مورد غیر اعراب صدق نمیکند. برای سازمانهایی مانند عفو بینالملل و دیدهبان حقوق بشر این به وضوح آپارتاید است.
در بیت لحم، داوطلبان خارجی هر چه میتوانند برای مردم محلی که در سایه دیوار جداکننده بتنی زندگی میکنند، انجام میدهند.
فلسطین اشغالی در حال تبدیل شدن به جایی وحشتناک است. زمانی به وضعیت موجود رعبانگیز و مظلومیت فلسطینیهای کرانه باختری و غزه راضی بود، اما اکنون سیاست اسرائیل به سمت اسرائیلیهایی میرود که با سیاستهای ملی سازگاری ندارند.
تا کنون در زمان حضور من به عنوان نماینده پارلمان اروپا، اتحادیه اروپا ثابت کرده است که بهطور کامل قادر به اقدام علیه نقض قوانین بینالمللی اسرائیل نیست.
صدور بیانیه پس از بیان نگرانی در مورد بیاعتنایی کامل اسرائیل به قوانین بینالمللی، با هیچ اقدام عملی از سوی اتحادیه اروپا یا تأثیرگذارترین کشورهای عضو آن همراه نبوده است.
سال گذشته اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا خود قتل شیرین ابوعاقله، خبرنگار فلسطینی توسط نظامیان اسرائیلی را محکوم کرد و یک ماه بعد به تلآویو رفت تا قراردادی چند میلیون یورویی برای گاز اسرائیل امضا کند. در همین ماه، دولت اسرائیل آشکارا اعلام کرد که شهرکهای غیرقانونی در کرانه باختری را گسترش خواهد داد. با این حال میلیونها یورو در بودجه، تجارت و سرمایهگذاری اتحادیه اروپا همچنان سرازیر میشود.
یکی از ابزارهای اولیه برای سرنگونی آپارتاید در آفریقای جنوبی، فشار اقتصادی و تحریم بود.
اکنون، در حالی که اسرائیل رژیم آپارتاید خود را میسازد، ایرلند باید به کشورهای عضو اتحادیه اروپا نشان دهد که ما باید برای حاکمیت قانون در داخل و خارج از کشور دفاع کنیم.
ایرلند همواره مدافع سرسخت حقوق بشر فلسطین بوده است. اما در حالی که اسرائیل اشغالگری را افزایش میدهد، گفتمان ما مانند بیست سال پیش باقی مانده است.
یکی از راههای ملموس برای انجام این کار این است که ایرلند لایحه سرزمینهای اشغالی را که سناتور فرانسیس بلک ارائه کرده بود، دوباره روی میز بگذارد و به جهان نشان دهد که لغزش به سمت اقتدارگرایی عواقبی دارد.
این قانون اکنون حتی بیشتر از زمانی که من با گروهی از سناتورها در سال 2018 از آن حمایت کردم، مرتبط است.
من همچنین از کمیسیون اروپا خواستهام که بودجه مربوط به اسرائیل را به دلیل تخریب مدارس و مؤسسات فلسطینی که اغلب با بودجه اتحادیه اروپا ساخته شدهاند، قطع کند. هیچ تمایلی برای پاسخ نشان داده نشده است. در مواجهه با انفعال، ایرلند باید کشوری باشد که جریان آپارتاید را تغییر میدهد.
انتهای پیام