دومین دوره جشنواره چندرسانهای میراث فرهنگی با عنوان «میراث در آینه» به کار خود پایان داد. این رویداد هنری با هدف اشاعه فرهنگ بومی و دینی توانست مردم قزوین را جذب خود کند.
در این راستا در خبرگزاری بینالمللی قرآن با علیرضا تابش؛ دبیر جشنواره و مدیرکل حوزه ریاست سازمان میراث فرهنگی گفتوگویی انجام دادهایم که در ادامه با آن همراه میشویم.
جشنواره این دوره در هشت بخش برگزار شد و 2000 اثر به دبیرخانه رسید. یک بخش از جشنواره «جایگاه قزوین» نام داشت و هفت بخش بعد؛ هنرهای نمایشی، رایانهای، کتاب، دانشگاهی، سینما، رادیو و تلویزیون به صورت ملی برگزار شد. در این دوره که کیفیت بهتری نسبت به سال قبل داشت چند اتفاق ویژه را شاهد بودیم. ابتدا مردمی بودن رویداد است. در عمارت سعدالسلطنه قزوین، مردم جشنواره را از نزدیک حس کرده و در کنار هنرمندان بودند. در این عمارت بخش نمایشی بر پا بود و در سینما بهمن نیز آثار سینمایی روی پرده رفت.
همچنین برگزاری کارگاههای آموزشی در جشنواره باعث شده بود، جوانان اقبال مناسبی به این رویداد نشان دهند. گوشهای از اقداماتی که بیان کردم همه کارهایی در جهت جریانسازی مناسب جشنواره بود؛ خواستهای که به گواه شاهدان محقق شد. بیش از 140 اثر سینمایی را نیز از طریق پلتفرم «هاشور» پخش کردیم.
قبل از اینکه جشنواره برگزار شود چندین پیشرویداد هم در نظر گرفته بودیم تا بتوانیم قدرت جریانسازی جشنواره را بیشتر کنیم. برای نمونه از نهم شهریور شروع به برپایی کارگاههایی کردیم تا مردم بهتر و بیشتر با جشنواره آشنا شده و مخاطب آن شوند. خوشحالم با اقدامات انجامشده باعث شدیم صدای میراث فرهنگی بهتر و بیشتر شنیده شود. به واسطه این جشنواره همچنین به مردم تأکید کردیم، میراث فرهنگی تنها میراث ملموس نظیر اماکن تاریخی نیست بلکه میراث غیرملموسی نظیر؛ زبان، لهجه، لباس و... را هم شامل میشود که باید از آن پاسداری شود.
استانداری قزوین در ایام برگزاری جشنواره از سندی رونمایی کرد که در آن به حفاظت از باغستان قزوین تأکید داشت. 1100 سال پیش وقتی ناصرخسرو به قزوین سفر کرد ویژگی این باغستان را بیان کرده بود. این محل یک میراث گرانبهای طبیعی است که هم در اقتصاد منطقه به ویژه قزوین اثرگذار بوده، هم اینکه بخشی از میراث طبیعی شهر است. متأسفانه با گسترش فضای شهر از دهه 20 به بعد این باغستان تحلیل داده شده است. در این جشنواره به انحای مختلف از جمله فیلم و کتاب به این باغستان توجه میشود. این توجه یکی دیگر از کارکردهای جشنواره است. تأثیرگذاری جشنوارهای که عنوان میراث فرهنگی را یدک میکشد فراتر از یک با دو هفتهای است که جشنواره برگزار میشود زیرا میراث زنده بوده و در زندگی جاری است.
نکته جالب پیرامون این جشنواره استقبالی بود که دهه هشتاد و هفتادیها از این رویداد به عمل آوردند. این افراد حافظان اصلی میراث فرهنگی کشور هستند پس باید با برنامه چندرسانهای آنها را با زیستبوم سرزمینشان بیشتر آشنا کنیم. برنامه دیگر جشنواره پویشی تحت عنوان «میراثبانان کوچک» است. این جریان، گروه سنی 11 تا 18 سال را شامل میشود. در این پویش از حاضران خواستیم فیلمهای یک یا دودقیقهای خود را به همراه دلنوشتههایشان برای ما ارسال کنند.
این جشنواره هشت آذر آغاز به کار کرد که تجلیلی نمادین از حضرت زهرا (س) بود. در بعدازظهر همان روز نیز نقالی از حضرت علی (ع) را داشتیم. اینگونه آیینها میراث فرهنگی ما را تشکیل میدهند. به ویژه تعزیه و نقالی به عنوان هنری که ثبت جهانی شده، موردنظر جدی این جشنواره است. البته این قبیل اقدامات تنها بخشی از توجهات دینی جشنواره را شامل میشود و دیگر ملاحظات را در بخشهای دیگر هم شاهد هستیم. بههرحال آنچه مهم است میراث فرهنگی ما حقیقتاً همان میراث دینی ما است که باید پاس داشته شود.
کاری که در بخش میراثبانان کوچک انجام میشود اقدامی در همین جهت است. در این بخش تلاش میشود تا جوان و نوجوان بستری را مشاهده کند تا به واسطه آن جذب میراث فرهنگی شود البته قدم اصلی را در این راستا خانواده و آموزش پرورش برمیدارد زیرا هر آن چیزی که قرار است برای مخاطبان جذابیت داشته باشد از این رده سنی آغاز میشود. جدا از این موضوع به عنوان فردی که در سازمان میراث فرهنگی فعالیت دارد، میگویم میراث فرهنگی آمادگی این را دارد تا با همکاری آموزشوپرورش، تورهایی برگزار کند تا به واسطه آن بتوان نوجوان را جذب میراث فرهنگی کرد.
گفتوگو از؛ داوود کنشلو
انتهای پیام