حسن جباری‌نصیر بیان کرد:
نقش سرمایه‌داران صهیونیست در استعفای رئیس دانشگاه هاروارد
عضو هیئت علمی پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی گفت: قدرت اقتصادی در آمریکا در بسیاری از مواقع در اختیار یهودیان است که بسیاری از آنها فارغ التحصیل دانشگاه هاروارد هستند لذا با وجود اینکه بیانیه هاروارد بسیار معتدلانه بود، این سرمایه‌داران کمک مالی خود به هاروارد را قطع و در نهایت رئیس دانشگاه را وادار به استعفا کردند.
به گزارش ایکنا، سی و چهارمین نشست ارغنون خرد با موضوع «تحلیلی بر ماجرای دانشگاه هاروارد و غزه» امروز چهارشنبه 20 دی‌ماه از سوی پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی برگزار شد.حسن جباری نصیر؛ عضو هیئت علمی پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی در این نشست به تحلیل دلایل استعفای رئیس دانشگاه هاروارد پرداخت که در ادامه می‌خوانید:
اصل ماجرا این است که عده‌ای از دانشجویان عرب‌تبار، شبانه بیانیه‌ای را در دانشگاه هاروارد منتشر می‌کنند و در برابر آنها اقلیتی از دانشجویان یهودی‌تبار قرار گرفته و کشمکش‌هایی بین آنها صورت می‌گیرد. مثلا ماشینی را داخل دانشگاه آورده و عکس‌هایی که از دانشجویان عرب‌تبار گرفته بودند را در آنجا به نمایش گذاشته و اعلام می‌کردند اینها خطرناک هستند. در نهایت دانشگاه بیانیه‌ای صادر میکند و ماجرا از همین جا آغاز می‌شود. دانشگاه هاروارد افراط‌گرایی را در هر صورتی محکوم میکند اما حماس را به عنوان تروریسم معرفی نمی‌کند. بنابراین به نظرم این بیانیه هاروارد اساساً ارتباط به غزه و فلسطین و یهودی‌ستیزی ندارد چون در آمریکا، روسای دانشگاه‌ها برای جهت‌گیری‌های سیاسی تربیت نشده‌اند بلکه جهت‌گیری‌های آنها کلی است و دیدگاه سیاسی خود را به صورت رسمی بیان نمی‌کنند.
نقش یهودیان در کمک مالی به دانشگاه‌های آمریکا
باید دانست که در آمریکا دانشگاه‌ها خصوصی هستند و از کمک‌های مالی افراد ثروتمند استفاده می‌کنند. از سوی دیگر، قدرت اقتصادی آمریکا در بسیاری از مواقع در اختیار یهودیان است که بسیاری از آنها فارغ التحصیل همین هاروارد هستند لذا با وجود اینکه بیانیه هاروارد بسیار معتدلانه بود، این سرمایه‌داران کمک مالی خود به هاروارد را قطع کردند. در نهایت این ماجرا به کمیسیون آموزش و کارِ کنگره آمریکا یعنی مهمترین نهاد سیاسی و قانونگذاری این کشور کشیده می‌شود و در نهایت رئیس دانشگاه را وادار به استعفا کردند.
در جلسه استماع کنگره، رئیس کنگره به صورت آشکار از روسای سه دانشگاه بارها سوال می‌پرسد که به ما جواب دهید آیا اقداماتی که در دانشگاه شما صورت گرفته به معنای یهودی‌ستیزی بوده یا خیر؟ هر سه نفرشان می‌گویند جواب را باید در متن و موقعیت آن حادثه جست‌وجو کرد. در نهایت حدود هفتاد نفر از نمایندگان کنگره درخواست می‌دهند که این سه رئیس دانشگاه باید استعفا دهند. این در حالی است که این دانشگاه‌ها خصوصی هستند و وزارت علوم آمریکا نقشی در انتخاب آنها ندارد.
با این اوصاف نقش‌‌آفرینی اسپانسرهای یهودی‌تبار و نمایندگان محافظه‌کار کنگره را نباید فراموش کرد. نتیجه این اقدامات این است که استقلال دانشگاه در آمریکا زیر سؤال برود. اینجاست که هیئت رئیس دانشگاه هاروارد، بیانیه‌ای را در دفاع از رئیس دانشگاه منتشر میکند و اساتید دیگر هم به آنها می‌پیوندند که تعدادشان بین پانصد تا هفتصد نفر است. آنها می‌گویند هرچند حماس را محکوم می‌کنیم اما معتقدیم این فرد برای ریاست دانشگاه مناسب است.
رویکرد مشترک غربی‌ها در حمایت از اسرائیل
بنده معتقدم اتفاقاتی که در خود دانشگاه رخ داد مصداقی از یهودی‌ستیزی نیست به این علت که اگر بخواهیم جایگاه اسرائیل، یهودیان و صهیونیسم را در آمریکا تحلیل کنیم باید ساخت قدرت در آمریکا را به شکل بنیادین مورد تحلیل قرار دهیم. آقای بایدن بعد از حادثه هفتم اکتبر در مصاحبه‌ای گفت اگر اسرائیلی هم به وجود نیامده بود باید آن را به وجود می‌آوردیم. این جمله به ما می‌گوید که شکل‌گیری اسرائیل، تجمیعِ نظر قدرت‌های بزرگ است یعنی قدرت‌های بزرگ، بعد از جنگ جهانی دوم، به این نتیجه رسیدند که یهودیان باید اسکان داده شوند لذا ایجاد اسرائیل، سیاست اصولی آمریکا بود و ارتباطی به جمهوری‌خواه و دموکرات ندارد.
در زمان جنگ سرد نیز مشاهده می‌کنیم که هم آمریکا و هم شوروی، رویکرد مشترکی نسبت به اسرائیل دارند و هر دو کشور از آن حمایت می‌کنند. البته اسرائیل از لحاظ ایدئولوژیک به جمهوری‌خواهان نزدیک‌تر است چون محافظه‌کاران در آمریکا، مسیحیان ارتدکس هستند و اعتقاد دارند که آخرالزمان از اورشلیم می‌گذرد و به خاطر این همسانی‌های ایدئولوژیک نزدیکی بیشتری به اسرائیل دارند.
یهودستیزی؛ ابزاری در اختیار صهیونیست‌ها
همچنین عبدالله کریم‌زاده؛ عضو هیئت علمی پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی نیز در این نشست، به تحلیل خود از استعفای رئیس دانشگاه هاروارد پرداخت که در ادامه می‌خوانید:
برای پاسخ به این سؤال باید بحثی مقدماتی را مطرح کنم. واقعیت این است که یهودستیزی، بهانه‌ای در دست رژیم صهیونیستی است که از طریق آن می‌‌تواند تمام مخالفان خود را محکوم کند و به حاشیه براند. باید دانست یهودستیزی، با صهیونیسم‌ستیزی تفاوت بنیادین دارد و این دو به هیچ عنوان یکی نیستند و آنچه در دانشگاه هاروارد اتفاق افتاد به هیچ عنوان مصداق یهودستیزی نیست همانگونه که خود دانشجویان شرکت کننده در تظاهرات دانشگاه هاروارد اعلام کردند که ما یهودستیز نیستیم بلکه ضد صهیونیسیم هستیم بنابراین یهودستیزی، ابزاری برای متهم کردن همه جریانات ضد صهیونیسم است.
البته در جاهایی هم به تناقض برمی‌خوریم و آن اینکه بسیاری از افرادی که علیه صهیونیسم تظاهرات می‌کنند خودشان یهودی هستند و مخالفت بسیار شدیدی هم با اسرائیل دارند. بنده به این نتیجه رسیده‌ام که تعداد قابل توجهی از سازمان‌های اسرائیلی، از حرفه‌های مختلف وجود دارند که لحظه‌ها را شکار می‌کنند و اگر کوچکترین اقدامی علیه صهیونیست‌ها وجود داشته باشد آن را مصداق یهودستیزی تلقی کرده و آن را رسانه‌ای می‌کنند.
یکی از این نهادها، انجمن ضد افترا است که حتی یک تصادف با یک یهودی را هم مصداق یهودستیزی تلقی میکند یا اگر دو دانش‌آموز در یک مدرسه دعوا کنند و یکی از آنها یهودی باشد را هم مصداق یهودستیزی تلقی می‌کنند بنابراین معیارهای دقیقی در این زمینه وجود ندارد و اتفاقات دانشگاه هاروارد هم در راستای همین روند بود که رئیس این دانشگاه را مجبور به استعفا کردند با این بهانه که در دانشگاه شما یهودستیزی ترویج شده است.
هزینه‌های صهیونیست‌ها برای دولت آمریکا
نکته مهم دیگر این است که لابی‌های صهیونیستی در لایه‌های مختلف حکومتی در آمریکا نفوذ کرده‌اند و به اشکال مختلف، مسئولان آمریکایی را مجبور می‌کنند به گفتمان صهیونیسم تن بدهند و در برخی موارد از دستاوردهای تمدنی خود عقب‌نشینی کنند. وقتی افکار عمومی دنیا می‌بیننند که آمریکا به راحتی از شعارها و میراث تمدنی خودش تحت فشار لابی‌های صهیونیستی فاصله می‌گیرد به این نتیجه می‌رسند که در جاهای دیگر هم ممکن است نتواند از گفتمان خودش دفاع کند.
معتقدم اعتراضات صورت گرفته در دانشگاه‌های آمریکا، به هیچ عنوان مصداق یهودی‌ستیزی نیست بلکه فقط ابزاری برای نامشروع جلوه دادن روسای این دانشگاه‌ها بوده است. شعارهایی هم که بر دیوار دانشگاه‌ها نوشته شده بود عمدتا نشانه حمایت از فلسطین و ضدیت با صهیونیسیم و عمدتا نوعی از محکوم کردن سقوط انسانیت و اقدامی حقوق بشری بود. بسیاری از کشورها از جمله آفریقای جنوبی هم در دادگاه لاهه از اسرائیل شکایت کردند که قطعاً این هم نشانه‌ای از یهودستیزی نیست بلکه هدف چنین کاری مقابله با جنایات صهیونیست‌هاست.
در جواب این سؤال که چه باعث شده آمریکایی‌ها در دفاع از صهیونیسم اینقدر هزینه کنند، باید بگویم این هزینه‌ای است که از سوی لابی صهیونیسم بر دولتمردان آمریکا تحمیل شده است. در داخل آمریکا، شاهد نوعی دو قطبی شدن هستیم چون بخش اعظم افکار عمومی آمریکا در حمایت از این اساتید، اعلام موضع کرده‌اند و معتقدند استقلال نهاد دانشگاه در آمریکا باید حفظ شود. همچنین شاهد نوعی بی‌اعتمادی نسبت به حاکمیت آمریکا در میان مردم هستیم. این هم هزینه‌ای است که از جانب صهیونیست‌ها بر دولت آمریکا تحمیل شده است.
