Nasiha kan ibadar dare

Dare wani lokaci ne na musamman da aka yi niyya don hutawa da barci, amma kwanciyar hankali da ke cikin wadannan sa'o'i yana sa wasu su ba da wani bangare nasa ga tunani ko ibada. Kuma da alama ibada tana da ƙarin tasiri a waɗannan lokutan.

Sura ta saba'in da uku a cikin Alkur'ani mai girma ana kiranta da "Muzmal". Wannan sura mai ayoyi 20 tana cikin kashi na 29 na Alkur’ani mai girma. Wannan sura, wacce ita ce makka, ita ce sura ta uku da aka saukar wa Annabin Musulunci (SAW).

An ciro sunan wannan sura ne daga aya ta farko, wadda take nuni ga Annabi (SAW) kuma ana nufin wanda aka lullube da tufafi. “Muzammal” na nufin wanda ya lullube kansa da tufafi ko wani abin da zai kwana, ko kuma ya nisanci sanyi. Kamar dai ana nufin Manzon Allah (SAW) ne wanda bayan mushrikai suka tursasa shi, ya nade riga ya dauki lokaci ya huta. Kuma ma’anar “tashi” a cikin wannan ayar ita ce tashi da jihadi a tafarkin Allah.

Daga cikin batutuwan da wannan sura ta taso akwai kiran da Manzon Allah (SAW) ya yi na yin ibada da daddare da karatun Alkur’ani da hakuri da kafirai da kuma bahasin tashin kiyama.

Wannan sura ce Manzon Allah (SAW) yake amfani da ita wajen yin sallar Isha’i, domin ya shirya kansa kan nauyin da za a dora masa nan ba da dadewa ba. Kamar yadda malaman tafsiri suka ce, wannan nauyi ne na karban Alkur'ani daga Allah. Wannan nasihar ba ta Annabi kadai ba ce, a’a, nasiha ce ta gaba daya da kuma jaddadawa kowa cewa ibadar dare ta fi karfi.

Haka nan kuma ta umurci Annabi da ya yi haquri a kan muzgunawa maqiyansa, ya ja da baya daga masu kiransa mawaqi ko mahaukaci. Har ila yau, wannan nasiha ba ta keɓance ga Annabi ba, kuma nasiha ce ga muminai. Bayan tsoratarwa da gargadi ga kafirai, wannan sura ta kuma umurci muminai da su yi hakuri a kan matsaloli.