سیما، سرگرمی و مخاطب مشتاق

در خبرهای امروز آمده است که طبق نظرسنجی مرکز تحقیقات صداوسیما بیشترین دلیل بینندگان برای تماشای برنامه‌های تلویزیون، «سرگرمی و تفریح» (۴۳.۹ درصد) و «کسب خبر و اطلاع» (۴۳.۲ درصد) بوده است.

آمار مورد وثوق سیما نشان می‌دهد که رسانه ملی چقدر از اهداف فرهنگی کشور دورافتاده و چقدر به شبکه‌های تلویزیونی غربی که رسماً اعلام کرده‌اند هدفشان سرگرمی صرف است نزدیک شده است، همان رسانه‌هایی که سیما چپ و راست نقدشان کرده و به تقبیح رویکرد سرگرمی‌سازی صرف آنها پرداخته است.

حقیقت این است که جهان امروز جهان رسانه است و تلویزیون به عنوان یک رسانه فراگیر جمعی با بالاترین میزان مخاطب دیگر تعاریف قبلی خود را ندارد و رسانه‌های فضای مجازی نظیر اینستاگرام جای آن را گرفته‌اند. شیوع یکباره و هجوم سریع مینیمالیسم از پیش تعریف نشده با ورود رسانه‌ای قدرتمند به نام موبایل اندروید باعث شد کاربران ایرانی تلفن همراه بدون اینکه زیرساخت‌های فرهنگی این ابزار مفید و درعین‌حال خطرناک را درک کرده باشند به استفاده بی آموزش از آن بپردازند و در این میان تلویزیون بدون توجه به نیازهای مخاطب امروز ایرانی به آنها دامن زد.

حالا سیما می‌داند که مخاطب امروزش نیاز به سرگرمی دارد و سرگرمی، لوده‌بازی مجریان و نمایش شات‌های موبایلی مردم نیست. سرگرمی ادامه تولید ضعیف یک سریال موفق نظیر دودکش نیست که همین مخاطبان حداقل را هم از جعبه جادویی فراری بدهد. سرگرمی نمایش چندباره فیلم‌های مناسبتی سه دهه پیش برای توجیه توجه به مناسبت‌ها نیست. سرگرم کردم مردم توجه به نیازهای آنهاست که حتی در شکل مشروع و در چهارچوب قانونی و بدون استفاده از رویکردهای تولید غربی که برخی از آنها با دین و فرهنگ ما مغایرت دارد قابل انجام است و دو بخش قابل توجه دارد؛ استفاده از ابزارهای روز برای تولید و افراد حرفه‌ای و مجرب در تولید در کنار تولید محتوای مبتنی بر نیازهای مخاطب با ساختار جذاب و امروزی.

گرم کردن سر بینندگان با سرگرم کردن آنها تفاوت دارد و از سویی این سرگرمی باید حاوی مواردی باشد که لااقل حال مخاطب را خوب کند اگر حتی محتوای آموزشی یا اخلاقی و نظایر اینها را ندارد.

عباس کریمی عباسی