مجتبی امانی، رئیس پیشین نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در مصر، در گفتوگو با ایکنا، درباره ویژگیها و اولویتهای سیاست خارجی کشور در دوران دولت سیزدهم گفت: آقای رئیسی در سخنان خود درباره برنامههای سیاست خارجی دولت بیان کرد که محوریترین اولویت تمرکز بر روابط با همسایگان است و در این راستا با طیف مختلفی از گرایشها و همگرایی و واگرایی با همسایگانمان روبرو هستیم.
وی افزود: همچنین تنوع قومیتی و سیاسی و ظرفیتهای اقتصادی موجود در همسایگان باعث میشود که برنامه جامعی برای این ارتباطات طراحی و تدوین شود. در بین کشورهای همسایه شاهد نهایت دشمنی برخی کشورها تا نهایت دوستی برخی دیگر وجود دارد و به عبارتی شاهد یک طیف از واگرایی تا همگرایی هستیم، لذا نمیتوان یک سیاست یکسان در برابر مجموعه همسایگان در پیش گرفت اما در هر حال تجربه نشان داده میتوان راههای مختلفی را برای همکاری با این کشورها باز کرد.
این دیپلمات باسابقه کشورمان اظهار کرد: در میان این همسایگان کشوری مانند عراق وجود دارد که به عنوان یک کشور عربی بیشترین همگرایی را با ایران دارد و از طرف دیگر عربستان سعودی به عنوان کشور عربی دیگر در نهایت واگرایی با ما قرار دارد. اگر بر این حوزه تمرکز جدی شود میتوان بابهای همکاری زیادی باز کرد و همچنین در اقناع طرفهای مقابل برای قبول یک همکاری منطقهای موفق شویم.
امانی بیان کرد: در گذشته تا حدی زیادی اینگونه فکر میشد که میتوان با حل مشکلات با قدرتهای بزرگ به ویژه آمریکا برخی از همسایگان را که سیاست تبعیت از قدرتهای بزرگ را دنبال میکنند مجبور به کنار گذاشتن دشمنی با ایران کرد که مشخص شد درستی این سیاست و موفق بودن آن امکانپذیر نبود و اتفاقاً قدرتهای بزرگ همواره سعی میکنند از طریق تأثیرگذاری بر این کشورها بتوانند سیاستهای خود را در منطقه پیش ببرند.
امانی درباره برگزاری چند دور گفتوگو میان ایران و عربستان از اواخر دولت دوازدهم و سیاست دولت سیزدهم درباره رابطه با عربستان گفت: به نظر میرسد در چارچوب سیاستهای دولت سیزدهم، عربستان سعودی هم بیمیل نباشد این راه را که دو بار درباره ایران آزمایش کرده و فواید آن را دریافته، یکبار دیگر این سیاست کاهش تنش را در پیش بگیرد.
وی ادامه داد: هر دولتی در ایران دست گفتوگو و همکاری منطقهای به سمت عربستان دراز کرده و به نظر میرسد اگر عربستان سعودی این سیاست را تکرار کرده و ادامه دهد در دوره دولت سیزدهم میتوان شاهد آثار مثبت این سیاست چه در روابط دو کشور چه در وضعیت منطقه باشیم.
امانی درباره تمرکز دولت قبل بر رابطه با غرب و تمایل به توسعه روابط با شرق در دولت سیزدهم و تبعات این عدم توازن در رابط خارجی برای کشور گفت: اصولاً سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران «نه شرقی نه غربی» است اما این به معنای عدم برقراری روابط استراتژیک با هیچ کشوری نیست. آنچه در روح این شعار قرار دارد این است که تبعیت از هیچ کشوری را چه در شرق چه در غرب نمی پذیریم و سیاست قطعی جمهوری اسلامی ایران باز بودن راه گفتوگو و همکاری با همه کشورهاست.
وی اظهار کرد: البته این به معنای کنار گذاشتن یک مجموع به نفع کشور دیگری نیست. در دوره چهار ساله اخیر صرفنظر از نام گذاشتن شرقی یا غربی برای کشورها شاهد بودیم کشورهای اروپایی و آمریکا روابط با جمهوری اسلامی ایران را از یک نگاه برتریجویانه دنبال میکردند و هیچگونه التزامی به رعایت تعهدات خود در برجام نداشتند.
رئیس پیشین نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در مصر گفت: از سوی دیگر این نکته قابل درک است که روابط ایران با روسیه و چین به یک همکاری دو جانبه مبتنی بر منافع هر کشور شکل گرفته و به نظر میرسد آنچه در روابط ما با هر کشور شرقی یا غربی باید مورد توجه قرار بگیرد این است که در یک معادله برد ـ برد بتوانیم منافع ملی را تأمین کنیم.
امانی یادآور شد: امروز در مسئلهای مانند واردات واکسن همه دیدند که کشورهای غربی سال گذشته میخواستند از ایران به عنوان یک کشور آزمایشگاهی برای بررسی آثار واکسنهای خودشان استفاده کنند و حتی تا وقتی که به این اطمینان نرسیده بودند ایران قدرت ساخت واکسن را دارد از صدور واکسن به ایران خودداری کردند.
وی در پایان تصریح کرد: این نوع نگاههای منفعتطلبانه و غیرانسانی به کشورها قطعاً مورد قبول جمهوری اسلامی ایران نیست و ایران تلاش میکند چنین رابطهای با هیچ کشوری نداشته باشد.
انتهای پیام