کنشگری اصحاب در روز عاشورا؛ اقامه نماز + فیلم
آیت‌الله احمد مبلغی در پنجمین قسمت از درسگفتارهای «تحلیل اجتماعی عاشورا» تصریح کرد: روز عاشورا از حیث مصیبت روزگار سختی بود ولی اصحاب از اقامه نماز دست برنداشتند و لذا می‌توان آن را به عنوان یک کنشگری مهم از سوی اصحاب مطرح کرد.
آیت‌الله احمد مبلغی، عضو مجلس خبرگان رهبری در سلسله درسگفتارهای «تحلیل اجتماعی عاشورا» به بررسی نقش گروه‌های مرجع در نهضت حسینی پرداخته است که به ترتیب در دهه نخست ماه محرم منتشر می‌شود.
بخش پنجم این درس‌گفتار به شرح ذیل است:
بحث بر این بود اصحاب که یک گروه مرجع بودند و اتفاقاً امام حسین(ع) قبل از اینکه به کربلا برسند و با آن صحنه عاشورایی مواجه شوند از شخصیتهای مختلفی این گروه مرجع را ایجاد کردند.
هر گروه مرجعی دارای کنشگری‌هایی هستند؛ کنشگری اول این بود که این‌ها مکرر و مدام در خلال عاشورا و قبل از جنگیدن موعظه می‌کردند و هر جنگ اصحاب مسبوق به یک موعظه و نصیحت بود. دوم اینکه این‌ها کنشگری حمایت را در پیش گرفتند و این را در رجزهایشان برجسته کردند. در اصل سخن یک کنشگری است و عمل هم یک کنشگری و می‌گفتند ما آمده‌ایم برای حمایت. کنشگری سوم هم این بود که این‌ها در روز عاشورا که از حیث مصیبت روزگار سختی بود، بر نماز تأکید کردند.
گاهی اوقات ممکن است ما به نماز بی‌توجهی کنیم، اما در روز عاشورا تیر‌ها می‌آمد و شرایط سخت بود و تشنگی برپا بود و در آنجا می‌توانستند دستور دهند هر که نماز فرادا بخواند و سریع نماز خود را تمام کند، اما چنین نشد، چون اصل جنگ و دعوا بر سر نماز بود و اینکه در جامعه بستر و فضا برای برپایی یک نماز پربار فراهم نبود، لذا هدف را گم نکردند و کنشگری این‌ها روی نماز بود و به همین دلیل به محض اینکه ظهر شد بدون تأخیر و آشکارا و در بدترین شرایط اقامه‌ای نماز را برپا کردند. امام حسین(ع) جلو ایستادند، عده‌ای هم پشت سر ایشان نماز خواندند و برخی مانند سعید بن عبدالله حنفی محافظت می‌کردند و در حین محافظت به شهادت رسیدند.
نماز به عنوان عنصر برجسته ارزش‌هایی که باید احیا شود در روز عاشورا نمود پیدا کرده بود و حقیقتاً همه ما باید خضوع و خشوعی نسبت به نماز اباعبدالله حسین(ع) داشته باشیم. ما خیلی زود از این وصل‌های عاشورایی عبور می‌کنیم و می‌گوییم نماز خواندن و رفتند به دنبال جنگیدن، درصورتی که این طور نیست بلکه نقطه اوج آن نماز است و این را باید خیلی برجسته کرد.
زبان‌ها، شعرها، نگاه‌ها، بیان‌ها؛ منبر‌ها و اندیشه‌ها باید تمرکز پیدا کنند برروی اینکه نماز نقطه محوری و کانونی عاشورا بود. آیا ما کنشگری نماز در زندگی داریم؟ آیا بخشی از کنشگری‌های زندگی‌مان معطوف به نماز است یا نه؟ گروه‌های مرجع ما چقدر برای نماز اهمیت قائل هستند؟ آن هم نه در شرایط سخت بلکه در حال حاضر شرایط عادی برقرار است. مشکل اصلی این است که خیلی‌ها برای اصل نماز اهمیت قائل نیستند.
اگر می‌خواهیم از عاشورا درس بگیریم، اگر می‌خواهیم تبعیت کنیم و اگر می‌خواهیم آن نکته‌های اوج کانونی را بگیریم و اگر می‌خواهیم از عاشورا فاصله نگیریم می‌بایست بر عنصر نماز تأکید کنیم و بر آن متمرکز شویم. اولاً خودمان اهمیت و اهتمام دهیم و بعد اقامه‌کننده باشیم. باید بخشی از کنشگری اجتماعی ما بر روی اقامه نماز متمرکز شود تا آن را به یک نقطه‌ای برسانیم.
انتهای پیام
